فرش بافی هنری است که با نیاز مادی انسان به زیر انداز آغاز شد و با خلاقیت هنری و نگاه معنوی انسان در طول تاریخ،توصیفی هنری یافت.از این روست فرش بافی در عین اینکه صنعت محسوب می شود هنر نیز هست و اقوام مختلف تار وپود فرش هایشان را با عشق و نگاه عاشقانه می بافند،نقوش به کار رفته در این دستبافته ها بیانگر فرهنگ و سنن و تفکرات و باور های مردم بوده است،هنر های سنتی ایران ریشه در فرهنگ دارد و بیشتر جنبه کاربردی دارد و عشایر ما از حامیان هنر کاربردی ایران اند.فرش های عشایری منابع مهمی برای مطالعه هنر و فرهنگ ایران به شمار می روند و مهم ترین عرصه بروز ذوقیات به ویژه زنان و دختران عشایری و روستایی ایران است.آشنایی با قواعد ذوقی و بینش دیرینه در هنر های بومی سرزمینمان موجب آکاهی از نگاه و فرهنگ پیشینیان و بازگشایش پنجره های فروبسته به دنیای پیرامون ماست.از آنجا که اصلی ترین نمود های تصویری و نقوش فرش ایران را در حوزه عشایری و روستایی می توان یافت،این بخش از فرش های ایران بیشتر ما را به خود جلب نمود تا بررسی نقوش به کار رفته در دستبافته های عشایری بتوان به اعتقادات و باور هه و اندیشه های نهفته در درون آن پی برد و به دلیل پراکندگی و گستردگی عشایر در ایران نقوش دستبافته های دو ایل شاهسون و بختیاری را مورد بررسی قرار می دهیم.