در بینِ هنرمندانِ پاپ ، خوانندگانی هستند که در مرزِ میانِ سنت و پاپ در موسیقی ایران ، حرکت نموده اند ، مانند " رامش " ، " سیمین غانم " ، " عارف " ، " ستار " ، و . . .

این هنرمندان ، کارِ خوانندگی را غالباً با موسیقی سنتی آغاز کرده اند ، اما جاذبه ی فراگیرِ موسیقیِ پاپ ، به مرور ، آنها را به سوی خود کشانده است . با اینهمه بیشتر ترانه هایی که با صدایِ آنها پخش شده ، تکیه ی گسترده ای به مایه های موسیقی سنتی دارد . از همین روی بوده ، که این ترانه ها می توانست گوشهای عادت کرده به موسیقی سنتی را نیز خوش بیاید و آنها را چند قدم به موسیقی نوآورانه ی پاپ ، نزدیک تر کند .

بانو " سیمین غانم " که با استادان سنتی چون ، " علی تجویدی " نیز کار کرده بود ، آهنگهای جدیدترِ " فریبرز لاچینی " را نیز خوانده و یا بانو " رامش " ، که حتی در برنامه گلها ، سنتی خوانده بود ، با هنرمندانِ گروه طنین نیز همکاری می کرد . " رامش " صدای گرم و تاثیرگذاری داشت و در آغازِ کار ، به نظر می آمد که رقیب سرسختی برای " گوگوش " ، پدید آمده باشد ، ترانه هایی چون : " نماز " ، " زیارت " ، " بیا " و " قصه لب های یخ بسته " و . . . که بیشتر با متن هایی از " شهیار قنبری " آمیخته بود ، او را به شهرت رسانید .

 " ستار " و " عارف " نیز وابستگی آشکارتری ، با موسیقی سنتی داشتند . هر دو به تناوب ، با آهنگسازان و ترانه سازانِ سنتی - پاپ ، همکاری داشته اند . " ستار " را به ویژه ترانه " شازده خانوم " ، با آهنگ و تنظیم " منوچهر چشم آذر " و با کلامِ " محمد صالح علا " ، به شهرت رسانید . شایعه ای نیز البته به این شهرت یاری می رساند ، می گفتند که وی واقعاً عاشقِ یکی از شازده خانومها ، شده است .

 " عارف " که زودتر از " ستار " وارد میدان شده بود نیز ، با سلطانِ قلب ها ، ساخته و پرداخته ی " انوشیروانِ روحانی " با کلام " محمدعلی شیرازی " ، به شهرت رسید و همچنان صدای پخته خود را حفظ کرده است .