به راستی نیرویِ تاثیر و نفوذی که استاد " ابوالحسن صبا " در قلمروِ موسیقیِ ملی و سنتی داشته ، کمیاب و شگفتی آور است . شاید هیچ آموزگاری را در هیچ محدوده هنری در ایران ، نتوان یافت که چنین پهناور ، آموزه های خود را گسترانده و چند نسل از هنرمندان را پرورانده باشد . به روایتی ، شمارِ شاگردان مستقیم و غیر مستقیمِ مکتبِ " صبا " را به بیش از سه هزار تن تخمین زده اند . هنوز هم بسیاری از همین شاگردان که اکنون خود استاد شده اند ، شاگردانِ دیگری را با آموزه های صبایی آشنا می سازند . از میانِ انبوه بی شمارِ شاگردانِ صبا ، البته شماری کمابیش به همان مرز توانایی های او رسیده و در نواختن ، ساختن و آموختن جای خالی او را پر کرده اند . در زمینه آهنگسازی می توان گفت که حتی از او پیشی گرفته و طیفِ گسترده ای از آهنگهای تازه ، پدید آورده اند . " صبا " اگر بیشتر به ترانه های بومی و بدونِ کلام توجه داشت ، شاگردانِ او بنا به نیازِ زمان و جامعه به آفرینشِ آهنگ های نوآورانه ای روی آوردند ، که با شعرهای تازه ای پیوند می خورد و ترانه هایی را پدید می آورد که از جهاتِ مختلف ، خود را از تصنیف های قدیمی جدا می ساختند .

استاد " حبیب اله بدیعی " ، یکی از برجسته ترین ، بااحساس ترین و تکنیکی ترین شاگردانِ " صبا " بوده و هست که شماری چشمگیر از ترانه های شهرت یافته و فراگیر در سالهای پیش از انقلابِ ۵۷ در کارنامه هنریِ او وجود دارد . " حبیب اله بدیعی " در سال ۱۳۱۲ خورشیدی در سواد کوه مازندران ، زاده شده و در خردسالی به همراه اعضای خانواده خود ، که بیشتر اهلِ زراعت و تجارت بودند ، از زادگاه خود به ساری رفته و چند سال بعد ، در زمانی که ۸ سال داشت ، به تهران آمد . آشناییِ برادر " حبیب " با ویولن ، او را به این ساز علاقمند ساخته ، چیزهایی را نزد خود آموخته ، تا بالاخره در سال ۱۳۲۶ ، راه به کلاس دکتر " لطف الله مفخم پایان " پیدا کرد و سه سال ، نزدِ وی که خود ، از شاگردانِ " صبا " بود به فراگیریِ ردیف های ویولن پرداخته است .

استاد " بدیعی " پس از این آموزشهای مقدماتی ، این شانس را آورد که مستقیماً از آموزشهای " صبا " برخوردار شود و طی دو سال ، دوره ی عالی ویولن را در کلاس او بگذراند . او علاوه بر آن ، همزمان با کلاسِ " صبا " ، نزد " جینگوزیان " ، از آموزگارانِ ارمنی ، با تئوری و مقدماتِ موسیقی کلاسیک آشنا شده است . جالب است که بدانیم که بدیعی همپای همه این فراگیری های هنری ، تحصیلاتِ عمومی خود را نیز در رشته زمین شناسی در دانشکده علومِ دانشگاه تهران به پایان برده است . " حبیب بدیعی " از سال ۱۳۳۳ کارِ تکنوازی و همنوازی ویولن را در رادیوی ایران آغاز کرده و با ارکسترهای رادیو از جمله ، ارکسترِ گلها همکاری نزدیک داشته و خوانندگان برجسته ای چون " غلامحسین بنان " ، " حسین قوامی " ، " محمودی خوانساری " ، بانوان " مهستی " و " هایده " ، و بالاخره " محمدرضا شجریان " را همیاری کرده است . استاد " حبیب اله بدیعی " از ویولن نوازانی است که ، به ایجاد توازن و تعادل میانِ ظرافتِ پنجه و صلابتِ آرشه توجه بسیار ویژه ای داشته است . او در بازنوازیِ آفریده های " صبا " نیز از توانایی های کمیاب برخوردار بوده است . بازنوازیِ " قطعه زردملیجه " ، آفریده ی دل انگیز " صبا " در مایه دشتی ، از یادگارهای به یاد ماندنی " حبیب اله بدیعی " است