همه خانم‌های جوان دوست دارند در زندگی شخصی و حرفه ای خود به موفقیت برسند و لازمه رسیدن به آن، داشتن هدف مشخص، اعتماد به نفس و تلاش فراوان است.

همان طور که می دانید مسیر رسیدن به موفقیت سخت است به‌ گونه‌ای که بسیاری از افراد در نیمه‌های راه از رسیدن به اهداف شان دست می کشند و همه چیز را رها می‌کنند. اما باید بدانید که شما در این مسیر تنها نیستید و می‌توانید با الهام گرفتن از داستان زندگی افراد موفق، مسیر را برای خودتان هموار کنید.

 

آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که چون خانم هستید نمی توانید بعضی از کارها را انجام دهید؟ ما در این سری از مجموعه مقالات سعی داریم تا با معرفی خانم های موفق ایرانی در سراسر دنیا، طرز تفکر شما را تغییر بدهیم و نشان دهیم که با داشتن یک روحیه تسلیم ناپذیر می توانید به همه اهداف خود در زندگی برسید. در این قسمت زندگینامه پروفسور مونا جراحی، اولین ایرانی دریافت کننده بالاترین نشان تحقیقاتی دانشمندان را به شما معرفی می کنیم، پس در ادامه با ما همراه باشید.

مونا جراحی متولد ژانویه ۱۹۷۹ (سال 1357) در تهران متولد شد است که در سن ۲۱ سالگی موفق به کسب مهندسی الکترونیک از دانشگاه صنعتی شریف شد و فوق لیسانس خود را از دانشگاه استنفورد در سال ۲۰۰۳ و مدرک دکتری خود را نیز در سال ۲۰۰۷ از همین دانشگاه گرفت. وی همچنین مقطع پسادکتری خود را در دانشگاه کالیفرنیا برکلی گذرانده‌ است و در همین رشته به عنوان استادیار دانشگاه میشیگان آمریکا به تدریس پرداخته است. ایشان در حال حاضر استاد دانشگاه ایالتی کالیفرنیا UCLA هستند.

مونا جراحی در مراسمی که در کاخ سفید برگزار شد، نشان «استعداد برتر حرفه‌ای جوان سال» را از رئیس‌جمهوری آمریکا باراک اوباما به خاطر تحقیقات و پروژه های خلاقانه وی در گسترش دانش پلاسمونیک در ساخت وسایل نانوالکترونیک و نانوفتونیک و صنعتی کردن فناوری «تراهرتز» دریافت کرد.

فناوری «تِراهِرتز» در صنایع پزشکی، دارویی و ماشین آلات کاربرد دارد.

مونا جراحی تنها ایرانی تبار حاضر در بین ۱۰۲ استعداد برتر سال بود که مفتخر به گرفتن این نشان شد. جایزه ریاست جمهوری برای استعدادهای برتر حرفه‌ای مهندسان و پژوهشگران در سال ۱۹۹۶ به دستور کلینتون و با همکاری شورای ملی علوم و فناوری آمریکا بنیانگذاری شد.

مونا جراحی روز دوشنبه ۱۴ آوریل ۲۰۱۴ از طرف کاخ سفید بالاترین نشان تحقیقاتی دانشمندان و مهندسین جوان را به خود اختصاص داد.

مونا جراحی تاکنون جایزه های متعددی را برده است که می توان به جایزه پیشگامان مهندسی از آکادمی ملی بنیاد مهندسی Grainger، جایزه پیشرفت شغلی زود هنگام از بنیاد ملی علوم، جایزه محققین جوان از دفتر تحقیقات نظامی آژانس پروژه های دفاعی پیشرفته مرکز تحقیقات نظامی اشاره نمود.

 آزمایشگاه شما در زمینه فناوری تراهرتز تحقیقات می کند. لطفاً در مورد این تکنولوژی کمی توضیح دهید.

«تراهرتز بخشی از طیف الکترومغناطیس است که بین فرکانس امواج نور و فرکانس امواج رادیویی است. بسیاری از مولکول ها در این فرکانس داری رفتار ویژه‌ای هستند که تشخیص مواد شیمیایی از فواصل دور را امکان پذیر می کنند. علاوه بر این، بسیاری از مواد مات در امواج تراهرتز دارای ظاهر شفاف تری هستند. این به ما این امکان را می‌دهد که بتوانیم داخل اشیا را آسان تر ببینیم. همچنین ذرات بنیادی تراهرتز نسبت به اشعه ایکس انرژی کم‌تری دارند و همین موضوع باعث می‌شود برای عکس‌برداری پزشکی اثرات مخرب کم‌تری داشته باشد.»

بزرگ تر‌ین چالشی که با آن رو به رو هستید چه چیزی است؟

«چالش اصلی رشته ما که سرعت بهره وری را پایین آورده است، کمبود منابع امواج تراهرتز و یابنده‌هایی است که ارزان باشند و وزن شان کم باشد و این به این دلیل است که روش‌های قدیمی و سنتی برای پیدا کردن امواج رادیویی در فرکانس تراهرتز جواب نمی‌دهند و شاید در آینده وسایل جدید آزمایشگاهی بتوانند این مشکل را حل کنند.»

شما بالاترین نشان تحقیقاتی دانشمندان و مهندسین جوان را دریافت کرده‌اید، این جایزه برای کدام دستاورد شما بوده است؟

من بسیار مفتخر هستم از اینکه این جایزه را از رئیس جمهور آمریکا یعنی آقای باراک اوباما دریافت کرده‌ام. این جایزه برای ارائه تکنیک‌هایی که باعث افزایش قدرت منبع امواج تراهرتز می‌شوند و تشخیص حساسیت یابنده‌های آن به من اهدا شد.

تیم تحقیقاتی من موفق به ساخت نانوساختارهای فلزی شده است که می‌توانند امواج تراهرتز را زمانی که توسط نورهای لیزری تابیده می‌شوند تولید و شناسایی کنند با استفاده از این روش‌ها ما توانستیم حساسیت سیستم‌ها را حدود 1000 بار بیشتر کنیم. همچنین ما منابع و یابنده‌های تراهرتز خود را با لیزرهای حالت جامد تجمیع کرده و توانستیم راه‌حل‌های کم‌هزینه‌ای را برای آینده سیستم‌های یاینده تراهرتز ارائه دهیم.»

از آنجایی که شما در یک دانشگاه ایرانی تحصیل کرده‌اید، چه تفاوت هایی بین سیستم آموزشی ایران و آمریکا وجود دارد؟

من به شخصه از هر دو تجربه ام راضی بودم و چیزهای جدیدی یاد گرفته ام. با این حال به نظر من سیستم آموزشی ایران بیشتر براساس دانش است و سیستم آموزشی آمریکا براساس حس کنجکاوی است. دانشگاه شریف از نظر ریاضی، فیزیک و دانش تئوری بسیار قوی است اما از نظر تجربه و کارهای تحقیقی کمبود دارد.

یکی دیگر از بزرگترین تفاوت ها این است که سیستم آموزشی ایران، مهندسان و دانشمندان را به گونه ای آموزش می دهد که در یک مسیر مشخص تمرکز می کنند. اما مهندسان و دانشمندان در آمریکا در زمینه های مختلف آموزش می بینند و به همین دلیل در رشته های متفاوت می توانند تحقیقات انجام دهند.