کاردستی نوعی بازی فکری  برای دانش آموز به حساب می آید و بوسیله آن می اندیشد و باید به او فرصت و اجازه لازم را داد تا قوه خلاقیت خود را از بند آزاد کند و بکار اندازد و اگر برای بیان اندیشه اش آزاد باشد راه ترقی و پیشرفت طبیعی او باز می ماند و به آسانی می تواند رشد ذهنی خود را بارور کند. انجام کاردستی توسط دانش آموزان به عقیده اکثر کارشناسان امر آموزش و روانشناسان، تمام حواس ها را به توازن و هماهنگی می رساند و کودک را تحریک می کند تا اعضای مختلف بدن به کار بیفتد تا موجب رشد و شکوفایی استعدادهایش گردد.

در انجام هنر کاردستی شناخت دانش آموز از محیط و چیزهای پیرامونش بیشتر می شود.

یادمان باشد منظور از انجام کارهای دستی تربیت متخصص نیست، بلکه هدف اصلی، بهتر آموختن، تقویت توانایی و شکوفایی استعدادهای گوناگون و کمک به تربیت اجتماعی دانش آموز است.

به وسیله کاردستی دانش آموزان نیازات روانی و امیال خود را ارضا می کنند، قادرند نقشه هایی برای حل مسائل خود طرح نمایند و حتی مقررات اخلاقی و اجتماعی را ضمن کار گروهی یاد می گیرند، درست و نادرست را نیز تجربه می کنند و دقت و تصور در آنان تقویت می شود. 

امروزه در اکثر کشورهای پیشرفته در سال های آغازین مدرسه و حتی قبل از مدرسه به کار عملی و کاردستی اهمیت زیادی می دهند تا آنجایی که کودکان پس از گذشت چند سال از تحصیلشان دست به نوآوریات جالبی می زنند.