طرح های متنوع فرش دستبافت ایران،دارای منابع الهام و الگوهایی جهت بازنمود و هستی بخشیدن به خود می باشند که در این میان طبیعت و اندیشه های اعتقادی و مذهبی بیشترین سهم را به خود اختصاص داده اند.اما نکته ای که طرح های فرش دستبافت ایران را به پدیده ای متفاوت از طرح های سایر مناطق جهان،بدل کرده،دگرگونی فرمی و محتوایی این منابع در ذهن طراحان و بافندگان فرش و نیز هماهنگ شدن و تطبیق این الهامات (طبیعی و اعتقادی)بر اساس اصول و قواعد حاکم بر طراحی فرش می باشد.در این مقاله ضمن ارائه دلایلی مبنی بر اهمیت این منابع الهام برای هنر به طور عام و طراحی فرش به طور خاص،علت و چگونگی دگرگونی و استحاله فرمی و محتوایی آنها مورد بررسی قرار می گیرد.