چالش‌های تغییر پایدار در سازمان‌های یادگیرنده
سازمان‌ها محصول شیوه‌های تفکر و عمل کارمندان خود هستند.بنابراین اگر بخواهیم سازمانی تغییر کند یا به شیوه‌ای بهتر عمل کند، باید به افراد فرصت کافی بدهیم تا شیوه فکر و عمل خود را تغییر بدهند.بدیهی است که نمی‌توان با افزایش دوره‌های آموزشی و یا شیوه‌های مدیریت دستوری به چنین تغییری دست یافت.حتی رهبری کاریزماتیک نیز از عهده آموزش و یا تغییر گرایش‌ها، مهارت‌ها، ظرفیت‌ها و میزان تعهد کارمندان برنمی‌آید.
با فراهم آوردن فرصت کارهای جدید، اعضای سازمان به ظرفیتی پایدار برای تغییر دست می‌یابند.
بیشتر تغییرات شکست می‌خورند.حدود دو سوم شرکت‌هایی که از مدیریت کیفیت فراگیر استفاده کرده‌اند به نتایج دلخواه نرسیده‌اند.میزان شکست پروژه‌های مهندسی مجدد نیز در همین حدود است.
 علت میزان بالای شکست پروژه‌های تغییر در این است که سازمان‌ها توجه ندارند که مشکلات را نمی‌توان با توصیه‌های کارشناسی، مشاوران بهتر یا مدیران متعهدتر حل کرد.مشکل اصلی شیوه تفکر ماست.اگر شیوه تفکرمان را تغییر ندهیم، تمام راه‌های جدید به همان نتایج کم‌اثر پیشین منجر می‌شود.
 کتاب رقص تغییر، چالش‌های تغییر پایدار در سازمان‌های یادگیرنده