سوئد از کشورهایی است که از کیفیت سیستم سلامت و درمان آن خیلی حرف ها نقل می شود، مردم این کشور از سلامت ترین کشورهای جهان به حساب می آیند، البته کسانی این را به رژیم خاص غذایی و فعالیت فیزیکی زیاد سوئدی ها نسبت می دهند.

دولت سوئد تلاش بسیاری می کند که خدمات درمانی و سلامت تقریبا رایگان باشد (قیمت صفر)، اما از مبانی اقتصاد می دانیم قیمت صفر یک محصول یعنی تقاضای بی نهایت برای آن وجود خواهد داشت، از این رو مراجعه به مراکز درمانی سوئد بسیار زیاد است. اما از آنجا که منابع در دسترس محدودیت دارند، مجبور به سهمیه بندی شده اند. صف های دراز و انتظار طولانی برای نوبت درمان حتی بیماری های صعب العلاج در سوئد طبیعی است. خیلی ها به همین دلیل کلا بی خیال قضیه می شوند و برای آنکه کارشان زودتر انجام شود، برای درمان به کشورهای دیگر می روند.

فکر می کنید تجهیزات و تکنولوژی و داروهای جدید از کجا می آید؟ درست حدس زدید، از یک بازار سلامت رقابتی یعنی ایالات متحده امریکا!

یک قضیه جالب دیگر هم هست، می دانیم که در سوئد برای مراعات حال کارمندان، در صورت گرفتن مرخصی استعلاجی، تا 80 درصد حقوق خود را دریافت می کنند، اما یوهان نوربرگ مورخ می گوید سوئد از سلامت ترین کشورهای جهان به شمار می آید، اما نرخ مرخصی استعلاجی در آن از بالاترین ها در بین کشورهای اروپایی است، وقتی تفاوت خانه نشستن و سرکار رفتن زیاد نباشد، بعید نیست کسانی ترجیح دهند در خانه استراحت کنند!  

یادمان نرود که سوئد علیرغم این ریخت و پاش ها یکی از اقتصادهای آزاد دنیا به حساب می آید و جز در بحث مالیات و هزینه های دولت در دیگر ابعاد آزادی اقتصادی بسیار خوب عمل می کند، فراموش نکنیم در اقتصاد سرمایه داری برای آنکه تقسیم کار اجتماعی کار کند و باقی بماند یک اصل جالب وجود دارد؛ "کسی که کار نکند چیزی برای خوردن گیرش نمی آید"؛ از آن طرف هم اگر کسی با خطر کردن بتواند چیزی ارزشمند برای بقیه فراهم کند، می تواند از "رانت" برخوردار باشد و سهم بیشتری برای خودش بردارد. اقتصاد بازار آزاد روی چیزی دست گذاشته است که بهترین مبنا برای استوار کردن قانون ها و هنجارهای اجتماعی است