تفاوت hiv و ایدز (AIDS) و راه های پیشگیری از ابتلا

تفاوت hiv و ایدز

ایدز AIDS (کاهش ایمنی اکتسابی) به علت کاهش ایمنی انسان در برابر ویروس HIV ایجاد می شود. HIV سیستم ایمنی را نابود می نماید، بنابراین برای بدن مقابله با بیماری ها اگرچه جزئی باشد امکان ندارد. AIDS آخرین مرحله بیماری HIV است وقتی بدن قادر به مقابله با عفونت یا بیماری نباشد.

به شخصی گفته می شود HIV مثبت دارد، که پادزهر ویروس در خون وی تشخیص داده شود، ممکن است شش ماه پس از عفونت آنتی بادی ظاهر شود. گاهی کسانی که HIV مثبت دارند ممکن است برای مدت ده سال سالم به نظر آیند و ظهور علایم HIV از این هم بیشتر طول بکشد

HIV به وسیله حشرات، نشستن روی توالت، سرفه کردن افراد مبتلا و تماس مداوم با کسی که HIV مثبت دارد و خون گیری سرایت نمی کند.

در بانک خون، خونها از سال 1985 مورد آزمایش HIV قرار می گیرند، لذا احتمال سرایت ویروس از خون یا فرآورده های خونی بسیار کم است.

HIV صرفاً وقتی که خون، منی، و ترشحات از فرد مبتلا به دیگری منتقل شود سرایت می یابد. موارد ویژه ای که HIV سرایت می کند عبارتند از:

    سهیم شدن در تزریق و سوزن و سرنگی که استفاده شده یا وسائل دارویی استفاده شده کسی که HIV مثبت داشته است.

    آمیزش مردان هم جنس گرا (بدون کاندوم) کسی که HIV مثبت داشته باشد. هنگام آمیزش موی رگهای خونی وی پاره می شود و اجازه می دهد ویروس از راه خراش وارد بدن دیگری شود.

    آمیزش بدون روکش و کاندوم یا آمیزشی دهانی با کسی که HIV مثبت دارد.

    نوزادی که از مادر HIV مثبت متولد شود یا از سینه وی شیر بگیرد. از لمس کردن یا بوسیدن کسی که HIV مثبت دارد ویروس انتقال پیدا نمی کند به شرط آنکه موارد دیگری جلوگیری رعایت شود.

اگر فردی در تماس با اچ آی وی قرار گرفت است با پزشک مشورت کند و برای معاینه اقدام نماید.

به راحتی می توان با آزمایش خون از درگیری ویروس HIV اطلاع حاصل کرد. خانم های باردار و کسانی که در برابر خطر واگیر هستند باید آزمایش شوند. اگر چه آزمایش های جدید بررسی HIV زودتر از سه هفته بعد از آلودگی آن را نشان نمی دهد، گاهی شش ماه تا مرحله بروز پادزهر طول می کشد. ویروس می تواند قبل از بروز پادزهر منتقل شود، حتی پس از این که پادزهر پیدا شد در بعضی موارد تا ده سال بعد هم عوارضی نشان نمی دهد، اما در تمام این ده سال ویروس می تواند به دیگری منتقل شود.

بیشتر محققین اعتقاد دارند: کسانی که HIV مثبت دارند بالاخره به بیماری ایدز دچار می شود. اگر هنوز هیچ درمان قاطعی برای HIV و AIDS وجود ندارد اما درمانهای جدید به شکل پیشرفته ای زندگی بهداشتی مبتلایان را بهبود داده است.به گزارش آسان طب، آزمایش اولیه برای تشخیص بهترین راهنما است. در صورتی که شخص متوجه سرایت بیماری شود، مکان های زیادی برای کمک وجود دارد که محرمانه بررسی برای ویروس و ایدز را به عمل می آورند

علایم ایدز و HIV :

در ابتدای امر مبتلایان علایمی ندارند . علایم و عوارض که بعداً ظاهر می شوند به قرار زیر است :

    کاهش سریع وزن

    تب غیر منتظره مداوم و عرق شبانه

    خستگی شدید مداوم

    اسهال مداوم

    ورم غدد لنفاوی گردن، زیر بغل و کنار ران

همین که سیستم ایمنی تضعیف گردد، عوارض مختلف دیگری بوجود می آید که عبارتند از :

    بروز زخم های پوست و دهان

    تب خال لب و تناسلی

    تنفس های کوتاه و سرفه خشک غیر منتظره

    بی حالی شدید و دست و پا درد

    تغییر شخصیت یا بهم ریختگی اعصاب

    سرطانها و عفونت های غیر عادی

این علایم و بیماری ها به علت عوامل بیماری زای دیگر غیر از عفونت اچ آی وی یا AIDS هم ایجاد می شوند. در صورتی که علایم و عوارض موجود بدون هیچ توجیهی ادامه داشت، بخصوص، اگر رفتار ها و واکنش ها احتمال عفونت اچ آی وی را تایید می کند با پزشک تماس بگیرید.

پیشگیری از HIV

زناشویی و تماس ها محدود و مشخص زناشویی و قانونی می تواند خطر اچ آی وی را حذف می نماید و مخاطره دیگر بیماریهای مقاربتی را هم از بین می برد. دستور های زیر احتمال اچ آی وی را کاهش خواهند داد.

    اگر ارتباط آمیزشی جدید در کار باشد، با حوصله قبل از این که آمیزش داشته باشید درباره HIV و سایر بیماریهای STDS با طرف خود صحبت نمایید تا متوجه شوید که شریک جنسی شما در معرض HIV قرار نگرفته باشد. در مورد ابتلای خود سابقه عفونت اچ آی وی به همسر و شریک جنسی اطلاع دهید. بخاطر داشته باشید که امکان عفونت ندانسته هم وجود دارد.

    زمان آمیزش از پوشش و کاندوم استفاده کنید تا مطمئن شوید از انتقال بیماری آمیزشی پیشگیری کرده اید. همچنین مطمئن شوید که در فاصله بین آمیزش با فرد نا آشنای دیگری آمیزشی نداشته باشید.

    به یاد داشته باشید برای این که (ویروس) اچ آی وی بتواند در خون جایگزین شود مدت شش ماه طول می کشد. برای این مدت می توان از کاندوم استفاده کرد یا به طور کلی از آمیزش خودداری شود.

    از تماس آمیزشی بدون محافظ با هر کسی که در معرض STD قرار دارد، یا رفتار ویژه و احتمال عفونت اچ آی وی را دارد خودداری نمایید. در نظر داشته باشید که افراد ممکن است علائمی نداشته باشند اما با این وجود قادر به انتقال بیماری باشند.

    از آمیزش بدون پوشش و کاندوم و آمیزش دهانی با کسانی که سابقه روشنی ندارند دوری کنید.

    آنانکه نسبت به مواد کشنده اسپرم حساسیت دارند از جمله ننوکسینال-9 اگر آن را مصرف نمایند زخم می شوند و خطر عفونت اچ آی وی را افزایش می دهد.

    تنها به ژله کشنده اسپرم یا قرص جلوگیری از آبستنی یا دیافراگم اکتفا نکنید و از پوشش و کاندوم برای جلوگیری از بیماری های مقاربتی اچ آی وی علاوه بر آن استفاده کنید.

علاوه بر راهنمایی های بالا، احتیاط های زیر خطر ابتلا به اچ آی وی و هپاتیت B را کاهش می دهد.

    از روشهایی که HIV را سرایت می دهد دوری کنید . ایمن ترین فعالیت ها شامل بوسیدن با دهان بسته، در آغوش گرفتن، ماساژ و سایر تماس های لمسی بدون خشونت و آمیزش است.

    از سوزن سرنج یا سایر وسایل شخصی که با خون دیگران آغشته باشد استفاده نکنید.( حتی سوزنی که جوشانده شده باشد).

انتقال HIV

ویروس اچ آی وی یا hiv در واقع ویروس نقص ایمنی انسانی  یا به لاتین Human immunodeficiency virus) می باشد. این ویروس یک ویروس آهسته‌ گستر است و  عامل بیماری ایدز شناخته شده است. پس ایدز یک بیماری است و اچ آی وی یک ویروس است.

طبق بررسی های بدست امده این پنج مایع بدن ،  ویروس اچ ای وی را در حدی می تواند در خود نگه دارد تا یک فرد را حامل این ویروس نماید.

1- خون

2- منی

3- مایعات مهبلی و یا حتی قاعدگی در زنان

4- مایعات مقعدی

5- شیر پستان

منبع : آسان طب