شرایط اجتماعی تولید و بازتولید «شوخی» چیست؟
هر اجتماعی به صورت عرفی شیوه های آداب شوخی را وضع میکند که ندانستن آنها می تواند به فاجعه منجر شود.
از منظر جامعه شناختی خنده دار نبودن شوخی، یک امر هوشمندانه است، زیرا رویداد غیر جدی و فان تنها در موقعیت خاص یک فرهنگ، خنده دار است.

اینکه ایرانیان هر واقعه ای حتی دردناک [فوت یک شخص] را به شوخی، هجو گوی و عقده گشایی می گیرند شاید به این دلیل است که فرهنگِ ما شوربختانه آن را «واکنش معیار» قرار داده است اما اینکه این عرفِ خودی، به ناخودی ها سرایت می کند بسی اسفناک است زیرا همچنان که ممکن است یک کنش شوخ وار و بیجا اعتبار اجتماعی یک فرد را از میان ببرد می تواند به مراتب به روابط کشورها خدشه وارد کند.

 مقصر این ماجرا کیست: «خانواده»است که در امر آموزش رفتاری و اجتماعی کوتاهی میکند. نهاد«آموزش و پرورش» است که فلسفه ذاتی و عملی اش «خواندن برای نمره» است و از روز نخستین بدون تعامل، دانش آموز درساختاری یک سویه و خشک با کتاب و خواندن آشنا میشود و شعور و فهم اجتماعی هیچ. گناهکار این فاجعه «جامعه» است که مردمانش کتاب نمی خوانند و دنبال آموزش های رفتاری و فرهنگی نیستند و حتی دانشجویانش هم علاقه مندند که توده وار زندگی و تفکر کنند.

مرز میان توهین و تحقیر با شوخی و طنز به قدری ظریف است که حتی در روابط های دیپلماسی تلاش می شود که این مرز رعایت شود حال ما ایرانیان به راحتی و بدون هیچ ملاحظه ای تمام رشته های روابط های انسانی و بین المللی را در ابعاد سیاسی و اجتماعی پنبه می کنیم به امیدی که خود را تخلیه کنیم، مزاح کنیم و با هم به دیگران بخندیم و بعضا سختی ها را سهل نشان دهیم و در قالب یک کنشگر معترض قد علم کنیم.

به زعم « هانری_برگسون» فیلسوف فرانسوی، «شوخی مستقیما «هوشمندی» انسان را هدف می گیرند و نه عواطف او را»، به همین جهت تا فرهنگ مقصد [فرهنگی که با آن مزاح می شود] دقیق و عمیق درک نشود، نمی توانیم کیفیت و علت و تعبیر شوخی را معنا کنیم اما در جامعه ما و در چنین هجمه ها ی فرا ملی هوشمندی معنا نمی دهد، خرواری از عواطف بی آموزش و مهار نشده ای است که از دلایل متعددی نشات می گیرد که مهمترین آن می تواند آشنا نبودن با «فرهنگِ یک تکنولوژی» است، تکنولوژی که همیشه در کشور ما زودتر از فرهنگ و دستور کارکردش جا خوش میکند که دیگر کار از کار گذشته است؛ همچون بی فرهنگ وارد شدن در فضای مجازی.

ختام این نوشتار سخن «نایجل شورت» مدرس ملی شطرنج است که در اعمال نظری درباره ما ایرانیان گفته است: « شماها در هر چیزی تا تهش میروید » ته همه چیز... ته نشناختن جایگاه فردی و اجتماعی خودمان!

0
جستجو در سایت
استارت آپ ها

ایده ها برای استارت آپ موجب رونق کسب و کارهای اینترنتی

آینده / استارت آپ

استارت‌آپ‌ها ادبیات بازار سرمایه را بلدند؟

استارت آپ

صدور تاییدیه دانش بنیانی شتابدهنده صدر فردا

اخبار / استارت آپ

اپلیکیشن شارژاپ

گوناگون / استارت آپ / رپرتاژ آگهی / بازتاب

جذاب‌ترین ایده‌های B2B در سال 2020

استارت آپ

۱۰ استارتاپ که بدون سرمایه به سوددهی رسیدند

استارت آپ

ایده ها و پیشنهاد برای استارت آپ در سال جدید

راهکارها و ترفند ها / استارت آپ

استارت‌آپ ایرانی؛ مرجع اول زنان افغان

استارت آپ

شروع یک کسب و کار نوپا پلتفرمی

استارت آپ

برنامه شبکه اجتماعی تیندر

گوناگون / معرفی وب سایت / استارت آپ

10 استارت آپ برتر تاکسیرانی جهان

استارت آپ

پخت پیتزاهای هیجان انگیز با هوش مصنوعی

آینده / استارت آپ

ایده‌ های استارتاپی فراموش شده‌

دورنما / بازار / استارت آپ

اپل، استارتاپ فناوری خودران Drive.ai را تصاحب کرد

استارت آپ

بررسی مهمترین چالش‌های تیم‌های استارتاپی

استارت آپ

نگرانی کاربران از هزینه تعمیر و تامین قطعات

گفت و گو / بازار / استارت آپ

مصاحبه با مدیرعامل و بنیان‌گذار استارتاپ Moz

گفت و گو / استارت آپ

آشنایی با استارت آپ های حوزه مدیریت آب

استارت آپ

راه اندازی ۷۰ استارت آپ توسط نخبگان ایرانی

استارت آپ

معرفی هشت استارت‌آپ‌ موفق ایرانی در حوزه فینتک

استارت آپ

اولین مرورگر شرعی دنیا

استارت آپ

از صفر تا پیست

استارت آپ

معرفی برترین استارتاپ‌های CES 2019

اخبار / استارت آپ

تبلیغات
درباره ما

مجله اینترنتی دیپروتد نشریه مجازی بر بستر اینترنت به مسائل آموزشی و مقالات پیرامون کسب وکار های نوپا یا استارت آپ ها و سبک زندگی است فعالیت و محتوای مطالب ارائه شده در سایت همه بیشتر در حوزه مدیریت، کارآفرینی ، روانشناسی ،اقتصادی و فناوری اطلاعات است نام اصلی دیپروتد "ریشه های عمیق " با مجوز رسمی از هیات نظارت برمطبوعات مشغول به فعالیت است

ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید