هنر و صنعت فرش در ایران سابقه ای چند هزار ساله دارد. هنرمندان ایرانی با ذوق و شور به کار قالی بافی و فرش مشغول بودند و باعث رونق آن شدند. پس از حمله مغول به ایران این صنعت دچار رکود شد و بسیاری از هنرمندان به نقاط دیگر رفتند و به کار خود ادامه دادند.
پس از استقرار حکومت ایلخانی مغول، این حکام با استفاده از ایرانیان به بهبود وضعیت ایران پرداختند و بسیاری از ویرانی ها را آباد کردند. به خصوص، در امر اقتصاد (تجارت و کشاورزی) و فرهنگ اقدامات موثری انجام دادند. به طور حتم هنر و صنعت فرش نیز مانند بسیاری از هنرها و صنایع مورد توجه قرار گرفت. متاسفانه نمونه ای از فرش ایران دوره ایلخانی باقی نمانده است و فقط می توان آن را در آثاری مانند نقاشی و کتاب ها ملاحظه کرد. اما این امر دلیل بر نابودی کامل و یا عدم وجود این صنعت در دوره ایلخانان نیست؛ زیرا صنعت فرش به تحول و تکامل خود ادامه داد و در دوره صفویه به اوج پیشرفت رسید. بنابراین، در این مقاله سعی شده است با روش توصیفی تحلیلی و تاریخی و بهره گیری از منابع موجود وضعیت فرش در دوره ایلخانان بررسی گردد