زندگی، پر است از مسایل پیچیده! ادامه تحصیل بدهم یا نه؟ بهتر است الان وارد بازار کار شوم یا با مدرک بالاتر؟ با مختصر پولی که دارم چه کنم؟ خانه‏‏ ام را کمی بزرگتر کنم؟ ماشین بخرم؟ سکه بخرم؟ مسافرت بروم؟ علاقمندی‏ های بسیاری دارم اما دنبال کدامیک بروم؟ یا شاید هم فعلا اولویت پررنگ من کار کردن و کسب درآمد است... دائم مشغول کلنجار رفتن با این سوالات هستیم که یکدفعه چشم باز می‏ کنیم و می ‏بینیم سالهای بسیاری از عمر رفته است و ...

بازی «طراحی مسیر زندگی»، مدلی ساده شده از بخشی از دنیای واقعی‏ست. فرصتی برای روبرو شدن با مسایلی که باید تصمیم بگیریم هر کدام را چگونه و با چه راه‏ حلی می‏ خواهیم حل کنیم. باید انتخاب کنیم. انتخابی که ...

انتخاب کردن در دنیای واقعی، همیشه هزینه و ریسک دارد و بسیاری از انتخاب‏ها، پیامدهای غیر قابل بازگشت دارند. شاید آرزو می‏کردیم که ایکاش زندگی، دکمه‏ کنترل زد داشت! اما واقعیت این است که باید تن به انتخاب‏هایی پیچیده بدهیم. هر چقدر هزینه‏ های انتخاب بیشتر باشد و یا پیامدهای آن کمتر قابل پیش‏ بینی باشد؛ انتخاب کردن ترسناک‏تر است.
در بازی هم ریسک، ترس‏ آور است. اما هر چقدر این ترس بیشتر باشد؛ لذت بازی افزایش می‏ یابد. چرا؟ چون هزینه‏ های ریسک در بازی، تقریبا صفر است و پیامد ریسک‏ها در طول بازی، دیده می‏ شود. تازه، دیگران هم هستند. دیگرانی که ...

زندگی بدون دیگران، مثل بازی بدون همبازی ست. اصلا مگر می‏ شود زندگی را بدون دیگران تصور کرد؟
فضای بازی به ما کمک می کند تا از سایر بازیگران درس‏هایی بیاموزیم. از انتخاب‏هایی که کرده‏ اند و پیامـدهای آن. فرصتی که به نظاره‏ تجربیات دیگران بنشینیم. فرصتی برای شناخت. اما شناخت چه کسی؟ ...

من کیسـتم و در شرایط گوناگون، چه انتخاب‏هایی می‏ کنم؟ آیا انتخاب‏های دیگری هم غیر از این گزینه‏ ها داشته‏ ام؟ تا کجا، حاضر به ریسـک کردن هستم؟ چقدر خودم باید تجربه کنم و چقدر قادرم از دیگران بیاموزم؟ رسیدن به پاسـخ این سوالات در کوران زندگی واقعی، بسیار سخت است.
بازی ممکن است مجالی باشد برای شناخت بهتر خود و خودارزیابی. افرادی همیشه خود را در هر بازی بازنده می‏ بینند. و افرادی هم هستند که در هر بازی سعی می‏ کنند درس‏هایی بیاموزند و از موقعیت بازنده به موقعیت برنده، تغییر موضع دهند.