هاوارد شولتز در تاریخ ۱۹ جولای سال ۱۹۵۳ در شهر نیویورک آمریکا و در خانواده‌ای فقیر به دنیا آمد. او در دبیرستان در درس ورزش نمرات عالی گرفت و توانست کمک‌هزینه‌ی تحصیلی برای دانشگاه میشیگان دریافت کند. او در میان اعضای خانواده‌ی خود اولین نفر بود که به دانشگاه راه پیدا کرد. هاوارد شولتز در سال ۱۹۷۵ با مدرک لیسانس در رشته‌ی ارتباطات از دانشگاه فارغ‌التحصیل شد. او مدتی به‌عنوان فروشنده کار کرد و بعد از گذشت چند سال به نماینده‌ی فروش شرکت تبدیل شد و در سال ۱۹۷۹ مدیریت بخش آمریکایی یک کارخانه‌ی قهوه‌سازی سوئدی با ۲۰ کارمند را بر عهده گرفت.

هاوارد شولتز در سال ۱۹۸۱ در مورد سفارش زیاد فیلترهای پلاستیکی یکی از مشتری‌های خود به نام استارباکس کنجکاو شد و تحت تأثیر دانش شرکت آن‌ها از قهوه گرفت. او ارتباط خودش را با این شرکت ادامه داد و برای همکاری با آن‌ها اعلام آمادگی کرد. او بعد از گذشت یک سال، در سال ۱۹۸۲ به‌ عنوان مدیر بازاریابی فعالیت خودش را با این شرکت آغاز کرد.

 

شولتز در سفری که به میلان ایتالیا داشت، متوجه شد حدود ۲۰۰ هزار قهوه‌خانه در این کشور وجود دارد که عنصر مهمی از فرهنگ و جامعه‌ی ایتالیا را تشکیل می‌دهند. در این قهوه‌خانه‌ها نه‌تنها اسپرسوهای فوق‌‌العاده خوشمزه‌ای سرو می‌شد؛ بلکه مردم دور هم جمع می‌شدند و در مورد موضوعات مختلف باهم صحبت می‌کردند. او بعد از بازگشت از این سفر سعی کرد مؤسسان این شرکت را متقاعد کند که نوشیدنی‌هایی مانند اسپرسو را نیز به فروش دانه‌های قهوه اضافه کنند. برگ چای و ادویه از جمله‌ی دیگر محصولاتی بودند که مدتی به‌صورت آزمایشی در فروشگاه عرضه شدند. بعد از موفقیت این طرح، صاحبان این فروشگاه تمایلی نداشتند که وارد کسب‌و‌کار رستوران شوند. هاوارد شولتز که ناامید شده بود، تصمیم گرفت استارباکس را در سال ۱۹۸۵ ترک کند

هاوارد شولتز به ۴۰۰ هزار دلار پول نیاز داشت تا بتواند اولین مغازه‌ی خودش را باز کند. او این مقدار پول را در اختیار نداشت و همسرش نیز اولین فرزندشان را باردار بود. جری بالدوین و گوردون بوکر به او پیشنهاد کمک دادند. شولتز همچنین مبلغ ۱۰۰ هزار دلار از دکتری دریافت کرد که تحت تأثیر داستان او قرار گرفته بود و حاضر شد این مقدار پول را در مغازه‌ی او سرمایه‌گذاری کند. او در سال ۱۹۸۶ تمام پولی را که مورد نیازش بود، تأمین کرد و کافی‌شاپ خود را با نام ایل ژورناله افتتاح کرد. این کافی‌شاپ بستنی و قهوه به مشتری‌ها عرضه می‌کرد، چند جای نشستن داشت و موسیقی اپرایی که در پیش‌زمینه سالن پخش می‌شد، حال و هوای کافی‌شاپ‌های ایتالیا را برای مشتری‌ها بازسازی می‌کرد. ۲ سال بعد از این ماجرا، مؤسسان اصلی استارباکس تصمیم گرفتند بر تجارت دیگری تمرکز کنند و استارباکس را به مبلغ ۳.۸ میلیون دلار به هاوارد شولتز فروختند. شولتز استارباکس و کافی‌شاپ خودش را باهم ترکیب کرد و خیلی زود تعداد شعبات آن را گسترش داد.

او و همسرش در سال ۱۹۹۶ خیریه‌ای تأسیس کردند و به افراد بین ۱۶ تا ۲۴ سال که به مدرسه نمی‌روند و کار ندارند و همچنین قربانیان حادثه‌ی ۱۱ سپتامبر کمک می‌کنند.