تعریفی که از اکوسیستم کارآفرینی ارائه می شود، مفهومی کل نگر و تعاملی است که مفاهیمی نظیر خوشه ها، نواحی صنعتی، نظام نوآوری و بویژه مناطق یادگیرنده را تداعی می کند. تمام این مفاهیم، سیاستهای توسعه اقتصاد محلی را شکل می دهند. در تمام این رویکردها عملکرد کسب و کار نه تنها منتج از رفتار داخلی بنگاه بلکه تحت تاثیر حجم و کیفیت تعاملات بنگاه با ذینفعان خارجی و  همچنین شیوه تعاملات با آنها است.
آنچه که رویکرد اکوسیستم کارآفرینی را از بقیه متمایز می کند این است که در نگاه اکوسیستمی؛ خود کارآفرین در مرکز توجه قرار دارد در حالی که سایر مفاهیم سیستمی  یاد شده، بنگاه محور هستند. بنابراین آنچه که سیاستگذار در رویکرد اکوسیستمی کارآفرینی باید تحلیل کند، توانایی محیط محلی برای پشتیبانی از کارآفرینان است نه نوآوری یا حتی توسعه اقتصادی!!    کارآفرینها تنها به عنوان دستاورد یک اکوسیستم سالم دیده نمی شوند بلکه محرکهای کلیدی در ایجاد و حفظ اکوسیستم هستند. اکوسیستم خوب حول چند کارآفرین اولیه موفق راه اندازی می شود و شکل میگیرد.  مهمترین میانجی ها و ارتباط دهنده ها در داخل اکوسیستم ها نیز کارآفرینها هستند (چسب اکوسیستم).
توسعه کارآفرینی در رویکرد اکوسیستمی فرآیندی پایین به بالا است و از بالا شکل داده نمی شود و قابل ساخته شدن توسط دولت  نیست. به عبارتی دولت leader نیست و در بهترین حالت تنها می تواند feeder باشد.
(برگرفته از مباحث کارگاه بین المللی اکوسیستم – OECD)