تبعیض ناشادترین و نامطلوب‌ترین نگرش والدین است و عللی که موجب آن می‌شود متفاوت و گوناگون می‌باشد. هر یک از والدین ممکن است یکی از کودکان‌شان را محبوب خود بدانند. غالباً پدر نسبت به دختر و مادر نیز به پسر، محبت بیشتری ابراز می‌دارند. 

معمولاً کودک سوم محبوب و مورد علاقه هیچ یک نیست و در نتیجه مستعد حسادت و ناامنی می‌باشد. ممکن است کودکی به علت آن‌که از جنس دلخواه والدین بوده و یا زیبا و خوش‌قیافه است و یا از بقیه باهوش‌تر و زرنگ‌تر می‌باشد و یا این‌که شخصیتی عاطفی‌تر و با محبت‌تر دارد، مورد علاقه‌ی زیاد و تبعیض قرار گیرد. بسیار محتمل است کودک معلول ذهنی یا جسمی، مورد تبعیض واقع شود و کودکان دیگر نسبت به او حسادت ورزند و این تبعیض باعث لوس و ننر شدن کودک معلول گردد. کودک مورد تبعیض به مراتب بیش از کودکان دیگر به خواسته‌هایش رسیده می‌شود. اگر او با یکی از والدین درگیری پیدا کند، والدین دیگر به دفاعش برمی‌خیزد. چنین کودکی از اعمالی که به دلیل آن خواهر یا برادرش مورد شماتت قرار می‌گیرند، بدون مؤاخذه تبرئه است. 

معمولاً این گروه کودکان، هدایای بیشتری دریافت می‌کنند و والدین نسبت به گفته‌ها و پیشرفت‌های آن‌ها علاقه‌ی بیشتری نشان می‌دهند. پدر یا مادر هیچ‌گاه نمی‌پذیرند که با این اعمال بین فرزندان خود تفاوت قائل شده‌اند زیرا رفتار و برخوردشان، آگاهانه و حساب شده نیست؛ اما این عکس‌العمل‌های والدین در نزد همه، به خصوص در چشم کودکانی که مورد بی‌مهری قرار گرفته‌اند، بسیار آشکار و بدیهی است.

تبعیض به اختلاف و حسادت در خانه و خانواده می‌انجامد. هنگامی که مرحله نوجوانی فرا رسد و استقلال نسبی به دست آید، کودکی که به او مهربانی نشده است از والدین می‌گریزد. مورد تبعیض واقع شدن پسر، توسط مادر، به تثبیت مرحله‌ی نزدیکی شدید به مادر و حتی گرایش‌های همجنس‌گرائی (به ویژه اگر پدر مرد ضعیف و غیرکارآمدی باشد)، منجر خواهد شد.

منبع: کتاب کودک و مدرسه، رونالدس. ایلینگورث، مترجم: دکتر شکوه نوابی‌نژاد، انتشارات رشد