خانم میریام استاپرد در "کتاب همه کودکان تیزهوشند اگر …"، با کلماتی محدود چند نکته درمورد غذاخوردن رو شرح می‌دهد. این کتاب را برای مادران نوشته شده اما خواندنش را ما به همه توصیه می‌کنیم.

با هم غذا خوردن از فعالیت‌‌های عمده‌‌ی اکثر خانواده‌‌‌‌ها و یکی از بهترین روش‌‌های جمع کردن خانواده به دور یکدیگر و آموزش چگونگی تعامل با یک گروه به کودکتان است، اما باید مراقب باشید هیچ گاه اوقات غذا خوردن به میدان جنگ یا هرج‌‌و‌‌مرج تبدیل نشود. آداب به حد معینی رعایت گردد و این گونه نباشد که اعضای خانواده صرفا سر غذا بیایند، چیزی را بردارند و با عجله بخورند.

مسأله‌ی مهم، غذا خوردن سر ساعات مشخصی است زیرا این‌‌کار به ایجاد نظم در زندگی خانوادگی کمک می‌کند. به مرور زمان که فرزندان من بزرگ‌تر شدند و به مدارس متفاوتی رفتند و من و همسرم نیز ساعات کاری مختلفی داشتیم، جمع شدن سر میز صبحانه باعث می‌‌شد باز هم احساس «با هم بودن» کنیم. این همان زمانی بود که همگی ما روز را با هم شروع می‌‌کردیم و برای این کار مجبور بودیم زمانی بیدار شویم که با فرزندی که زودتر از همه از منزل خارج می‌‌شد، صبحانه بخوریم. روزی نبود که همگی با هم صبحانه نخوریم و این کار به ما احساس نشاط فراوان و امنیت خاطر می‌‌داد. من معتقدم هنگام غذا خوردن باید بر رفتارهایی خاص اصرار ورزید تا به واقعه‌‌ای توأم با آرامش و هماهنگی برای تمام اعضای خانواده تبدیل شود.

منبع:کتاب همه کودکان تیزهوشند اگر …، میریام استاپرد، مترجم: سهراب سوری، نشر دانش ایران