سرمایه‌گذاری (Investment) به معنی گذاشتن پول در چیزی با انتظار کسب سود از آن است. به عبارتی سرمایه گذاری یعنی اختصاص پول یا سایر دارایی ها در فرصتهای سرمایه گذاری که انتظار می رود شخص از آن سود بیشتری کسب کند. سرمایه گذاری در حوزه های مختلف معنای نسبتا متفاوتی دارد:

 در اقصاد کلان: کل مخارج کشور معادل تولید ناخالص داخلی است بعبارتی تولید ناخالص داخلی از جمع چهار قلم مخارج خصوصی+ مخارج دولتی+ سرمایه گذاری + خالص صادرات تشکیل می شود. از اینرو در حوزه اقتصاد کلان، هر انچه که از تولید ناخالص داخلی پس از کسر مخارج خصوصی و دولتی و خالص صادرات باقی می ماند، سرمایه گذاری کل کشور را تشکیل می دهد. سرمایه گذاری کل از آن نظر اهمیت دارد که ظرفیتهای اقتصادی و اشتغال را توسعه می دهد منوط بر اینکه حجم آن از استهلاک سرمایه سالیانه کشور بیشتر باشد.

 در اقتصاد خرد (شرکتها) : مفهوم سرمایه گذاری در حوزه اقتصاد خرد و شرکتها به معنای تامین سرمایه اولیه و یا افزایش سرمایه در شرکتها و موسسات اقتصادی به منظور ایجاد یا توسعه کسب و کارها برای کسب سود بیشتر است. هر چه سرمایه یک شرکت بیشتر باشد، امکان توسعه فعالیتها، کسب سهم بازار بیشتر از محصولات یا خدمات تولیدی و نتیجتا کسب و سود و درآمد بیشتر برای آن موسسه فراهم تر خواهد بود. در این راستا، مفهوم "ریسک و بازده" اهمیت دارد. ریسک و بازده بمعنای آن است که هر گونه فعالیت جدید اقتصادی یا گسترش کسب وکارهای فبلی با ریسک و عدم اطمینان همراه است از اینرو معمولا در سرمایه گذاری های پر ریسک، انتظار سرمایه گذاران کسب بازدهی بالاتر نیز هست و بالعکس.

 سرمایه گذاری اشخاص: اشخاص حقیقی ممکن است در مواردی تصمیم به سرمایه گذاری پول یا دارایی های خود در فرصتهای سرمایه گذاری نمایند. گذاشتن سپرده ها در بانکها توسط اشخاص یک نوع سرمایه گذاری بدون ریسک است. ممکن است فردی بجای سپرده گذاری در بانک، پول خود را در بورس اوراق بهادار به خرید سهام و یا در بخش مسکن تخصیص دهد. در این گونه سرمایه گذاریها، شخص با پذیرش مقداری ریسک و عدم اطمینان به دنبال کسب درآمد یا سود مازاد بر سود بدون ریسک بانکهاست. در هر صورت هرگونه سرمایه گذاری شرکتها و اشخاص در فرصتهای سرمایه گذاری چنانچه مبتنی بر شناخت روندهای اقتصاد کلان و یا کسب و کارها نباشد، لزوما منجر به کسب سود برای آنها نخواهد بود.