جهت ارسال ارز از طریق یک بانک به حساب فرد یا شرکت در بانک مقصد از حواله ارزی (Remittance) استفاده می گردد. در همه این روشها، ارسال کننده پول ابتدا ازاینکه بانک مقصد دارای کد رهگیری یا سوییفت معتبر می باشد اطمینان حاصل کرده و سپس واحد پول ارسالی را تعیین می کند و معادل آن را بر مبنای واحد پول بانک مبدا جهت ارسال حواله تحت عنوان حواله رمیت تحویل بانک می دهد.

حواله های فوق از طریق بانک ثالثی ( که بر مبنای واحد پول ارسالی متغیر می باشد) به بانک مقصد میرسد و بسته به نوع حساب شخص یا شرکت در بانک مقصد به واحد پول رایج تبدیل شده و یا در حساب ارزی وی/شرکت ثبت می شود.

حواله ارزی به دو نوع T/T و D/D از لحاظ نحوه و زمان انتقال ارز تقسیم می شود:

 روش موسوم به T.T که مخفف(Telegraphic Transfer) است و در این روش انتقال ارز به صورت سریع در وجه ذی نفع از طریق شبکه سوئیفت انجام می شود.
 
 روش موسوم به D.D که مخفف (Demand Draft) است و این روش به مفهوم پرداخت یک حواله/برات ارزی به تاریخ آینده است و متعهد تحویل مقدار مشخصی ارز به ذی نفع در آینده تقبل می کند.

 حواله T/T در سیستم صرافی به نام حواله مستقیم و حواله D/D به نام حواله غیر مستقیم شناخته می شود. به هر یک از این عملیات کارمزدی تعلق می گیرد که در مورد T/T معمولا کارمزد بیشتری دریافت می شود.