نیمی از تربیت نادیده گرفتن است

لجبازی در کودکان معمولاً از سن یک سالگی آغاز می‌شود و می‌تواند با رفتارهای نادرست اطرافیان در کودک نهادینه شود.

کودکان برای پیدا کردن خود و جایگاهشان گاهی لجبازی می‌کنند، یکی از اساسی‌ترین مشکلات این است که والدین در این شرایط خودشان هم داخل بازی لجبازی کودکان می‌شوند و آنها هم به نوعی به لجبازی با آنها می‌پردازند.

بهترین اقدام والدین در این شرایط:

 نادیده گرفتن آن رفتار
 عدم سرزنش و تنبیه آنها



 به کودکان کمرو و خجالتی فرصت دهید تا حرف بزنن!!

بچه ها، تا وقتی در جمع، احساس امنیت روانی نداشته باشند جرات پیدا نمی کنند خودشان را نشان بدهند.

هر قدر کودک اطمینان خاطر بیشتری از جانب جمع یا گروه پیدا کند، راحت تر می تواند حرف بزند و توانمندی های خود را نشان بدهد.

 برای شنیدن حرف های او صبوری به خرج دهید. هر گونه واکنش منفی پدر، مادر یا مربی می تواند ترمزی باشد برای حرف زدن کودک.




وقتی فرزندتان مشکلی را پیش شما مطرح کند، به نرمی و گرمی از او بپرسید:

- خودت چطوری می خوای این مسأله را حل کنی؟

 سعی نکنید مشکل او را حل کنید. در طولانی مدت این به ضرر آن ها خواهد بود.
 به آن ها فرصت دهید خودشان مسائل خودشان را حل کنند و از حل کردن مسائل حس اعتماد به نفس به دست آورند.

انسانهای شاد کسانی هستند که مسائل
پیش روی خود را حل شدنی می دانند و به توانایی خودشان در حل مسائل اعتماد دارند.



 هرگز به کودکتان نگویید: "اگر زد تو هم بزن"

 این جمله آسیب فراوانی به کودک خواهد زد و تمام آموخته‌های او را زیر سوال خواهد برد و این سوال پیش می‌آید: پس اگر کسی کار بدی کرد من هم می‌توانم آن را تکرار کنم؟

کودکی که دست بزن دارد، درونش لبریز از حس بد به خود و دیگران است.

در حقیقت کودکی که کتک می‌زند از کودکی که کتک می‌خورد بیشتر آسیب می‌بیند و احساسات منفی بیشتری را درون خود حس می‌کند.