این متن نگاهی کلی دارد به علل گوناگون اضطراب در کودکان و تاکید می‌کند که تا حد بسیار زیادی این دلایل از اختیار و کنترل ما خارج است.

همه‌ی والدین، ساعاتی از وقت خودشان را با نگرانی و حیرت درباره‌ی آنچه سبب اضطراب کودکشان شده است‌، سپری می‌کنند. بسیاری از والدین این سوال دردناک را از خودشان می‌کنند که آیا به نحوی این اضطراب را از دوران کودکی از طریق رفتار خودشان یا انتقال ژنتیکی به فرزندانشان منتقل کرده‌اند؟ مسأله‌ی دوم آسان‌تر مورد ملاحظه قرار می‌گیرد. همان‌طور که خواهیم دید، ارتباط ژنتیکی مؤثری در اختلال‌های اضطرابی وجود دارد، ولی همان‌طور که می‌دانیم، ژن‌ها با نسل آینده همان کاری را انجام می‌دهند که بر روی نسل گذشته انجام داده‌اند. در این خصوص ما حق انتخاب نداریم. ساختار ژنتیکی بد را به خوب گره می‌زند و به ما کمک می‌کند ماهیت زیست‌شناختی اضطراب را درک کنیم، چنان‌که کمک می‌کند والدین و بچه‌ها بدون اینکه یکدیگر را مقصر بدانند، مشکل را کنترل کنند. ما هرگز بچه‌های خود را بابت ابتلایشان به آسم یا دیابت سرزنش نمی‌کنیم، یا خودمان را به دلیل انتقال این بیماری‌ها از راه ژنتیک و همچنین اختلال‌های اضطرابی مورد سرزنش قرار نمی‌دهیم.

اضطراب مانند جنبه‌های دیگر بچه، نتیجه‌ی الحاق تأثیرات متعدد است. هیچ‌کس یک مورد را مصداق همه‌ی موارد نمی‌داند. “سرپرستی بد والدین” سبب این‌گونه مشکلات نیست، همین‌طور سرپرستی خوب والدین به تنهایی مشکل را برطرف نمی‌کند. اگر شما می‌خواهید تغییراتی به وجود آورید، مشکلات فرزندتان ممکن است شما را به تغییری جدید تحریک کند، ولی درک کنید که این کار صرفا به روند تغییر کمک می‌کند و دلیلی برای اینکه چرا اصولاً مشکلی وجود دارد، به حساب نمی‌آید. در حقیقت آنچه شیوه‌های عجیب سرپرستی والدین به نظر می‌رسد، سازگاری با ترس بچه است و اغلب پیامد داشتن بچه‌ای مضطرب، نه علت آن.

ماهیت؟ تربیت؟ درک ما از علل اضطراب در کودکان ناشی از احساس کنش متقابل علل متعدد است. این عوامل عبارت‌اند از: ۱ـ ژنتیک و زیست‌شناختی مغز، ۲ـ خلق و خو، ۳ـ شیوه‌ی سرپرستی والدین، ۴ـ عوامل محیطی شامل وقلیع آسیب‌زا. این‌گونه عوامل هم تأثیرات حساس‌کننده دارد و هم تأثیرات خنثی‌کننده.

منبع: کتاب فرزندتان را از اضطراب رها کنید، تامار. ئی. چانسکی. مترجم: رخشنده عظیم. انتشارات نسل نواندیش