️ در شمال اروپا منطقه‌ای وجود دارد به نام اسکاندیناوی .
 کشورهای این منطقه عبارتند از سوئد ، نروژ ، دانمارک ، فنلاند ، ایسلند و جزایر فارو . زبان مردم این سرزمین‌ها از ریشه زبان آلمانی است . مردم اسکاندیناوی از نسل جنگجویان وایکینگ‌ هستند که در زمان‌های قدیم ، با کشتی به سرزمین‌های مختلف حمله می‌کردند و مایملک آن‌ها را غارت می‌کردند . گنده لات های شمال اروپا بسیار خرافاتی بودند و خدایان وایکینگی نظیر اودین و گرگ غول آسا فنریر را ستایش می‌کردند .
 وایکینگ‌ها اعتقاد داشتند که اگر در جنگ کشته می‌شدند روح‌شان به والهالا ( بهشت وایکینگ‌ها ) وارد می‌شد و همراه با سایر جنگجویان افسانه‌ای بر سر یک میز بزرگ چوبی می‌نشستند و شراب ناب والهالایی می‌نوشیدند و می‌خندیدند .
 نوادگان‌ آنان تفاوت‌های فاحشی با آنان دارند . مردم اسکاندیناوی که به نوردیک‌ها معروف هستند به عنوان آدم‌هایی آرام و صلح طلب و در عین حال متفکر شناخته می‌شوند که نه تنها مثل وایکینگ‌‌ها نان کسی را از چنگش در نمی‌آورند ، بلکه با تکیه بر نظام اقتصادی منحصر به فردشان کاری کرده‌اند که تمام شهروندان آن‌ها بدون چشمداشت به مال بقیه ، در رفاه کامل زندگی کنند .
 مؤسسه لگاتوم هر سال با بررسی عواملی مانند اقتصاد ، کارآفرینی ، سیستم حکومتی ، تحصیلات ، بهداشت و سلامت ، امنیت فردی و اجتماعی ، آزادی‌های فردی و سرمایه‌ اجتماعی در بین تمام کشورهای دنیا ، لیستی منتشر می‌کند که خوشحال‌ترین کشورهای دنیا را به ترتیب معرفی می‌کند . با نگاهی به این لیست متوجه می‌شویم از ۶ کشور دنوردیک که نام بردیم ، در سال ۲۰۱۴ ، نروژ عنوان اول را دارد ، دانمارک چهارم است ، سوئد ششم ، فنلاند هشتم و ایسلند یازدهم است .چگونه مردمی که گرز و شمشیر به دست بودند ، به سطحی رسیده‌اند که می‌توانند کشورهای سردسیر خود را به این خوبی اداره کنند ؟
 اگر بخواهید کشوری داشته باشید که فقر ، تبعیض و جهل باعث نشود مردمش دائم به جان هم بیفتند ، باید در تمام سطوح اجتماعی ، اقتصادی و سیاسی عدالت برقرار کنید ، اگر می‌خواهید اندیشه‌های پوسیده از سر مردم کشورتان بپرد باید به تقویت علم روز و دانشگاه‌ها بپردازید ، اگر می‌خواهید شیوع یک بیماری مردم را به وحشت نیندازد باید زیر ساخت‌های نظام سلامت و بهداشت را به خوبی در کشور پیاده کنید ، اگر می‌خواهید مردم کشورتان رفتار بالغانه‌ای داشته باشند باید به آزادی‌های فردی بها بدهید و در نهایت اداره تمام این امور نیازمند دولتی با ثبات است که بدون شعار دادن ، به مردم کشورش خدمت کند .
 سیستمی که دولت‌های اسکاندیناوی برای اداره کشورهای‌شان به کار می‌برند چیزی است که به “مدل نوردیک” معروف است که خودشان از آن به عنوان ”سیستم رفاقتی” نام می‌برند . بارزترین خصوصیتی که در این سیستم وجود دارد این است که نفع عمومی بر نفع فردی ترجیح داده می‌شود .
 در این کشورها ، دولت ۴۰ درصد تا ۶۰ درصد از درآمد شما را مشمول مالیات می‌کند و البته مردم این کشورها بدون هیچ گونه کارشکنی و اعتراضی این مبلغ را دو دستی به دولت تقدیم می‌کنند ، چون می‌دانند که اگر کارشان به بیمارستان کشید یا به دانشگاه رفتند نیازی نیست پول پرداخت کنند . اگر شما پول بیشتری در بیاورید باید مالیات بیشتری هم بدهید ، بنابراین در این نظام فاصله طبقاتی ایجاد نمی‌شود و اگر امشب شام مرغ دارید ، خیال‌تان راحت است که بقیه هموطنان‌تان مثل گربه تا کمر در سطل آشغال فرو نرفته‌اند . فقر که نباشد و هر کسی دستش در جیب خودش باشد ، بخش بسیار زیادی از جرم و جنایت هم خود به خود محو می‌شود و جامعه به امنیت می‌رسد و مردم فرصت می‌کنند وقت‌شان را صرف کارهای مهم‌تری کنند .
 گاهی یک شبه اتفاق نمیافتد ، یا باید تجربه کرد و درونی بشود یا با تفکر عمیق و برنامه ریزی حادث میشود . . .