روز جهانی برنامه نویسان 256مین روز از سال تقویم میلادی است.این روز اولین بار در سال 2002 توسط یک شرکت روسی با جمع آوری امضاهایی به دولت روسیه پیشنهاد شد و در نهایت رییس جمهور وقت روسیه در سال 2009 این روز را در تقویم ملی این کشور ثبت کرد. بعد از آن کشورهای بریتانیا و آمریکا بودند که این راه را ادامه داده و این روز را در تقویم ملی خود ثبت کردند.

 

در ایران هم کمپینی برای جمع آوری امضا و در نهایت پیشنهاد به دولت برای ثبت این روز در تقویم ملی ایران راه اندازی شده است.البته روز مورد نظر این کمپین با روز جهانی متفاوت است و 256مین روز از سال هجری شمسی در نظر گرفته شده است.

 

همه این ها نشان از اهمیت برنامه نویسی در دنیای امروز دارد. برنامه نویس هایی که با نوشتن کدها دنیای امروز ما را می سازند.برنامه نویسی یکی از شغل هایی است که در ظاهر بسیار آسان است؛ولی کسانی که در این حوزه فعالیت می کنند از فشار ذهنی و جسمی که بخاطر این شغل متحمل می شوند خبر دارند.برنامه نویسی در کشور ما هم رشد چشمگیری داشته است و دانشجویان این حوزه از سیستم آموزشی پیشی گرفته و با شرکت در کلاس های برنامه نویسی یا به صورت خودآموز به یادگیری در این حوزه می پردازند.

 

علت نام گذاری این روز:

ولنتین بالت، کارمند یک شرکت رایانهی در روسیه در آغاز سال ۲۰۰۲ امضاهایی را جهت ارسال به دولت روسیه جهت به رسمیت شناختن روزی با عنوان روز برنامه‌نویس جمع‌آوری کرد.

در ۲۴ ژوئیه ۲۰۰۹ وزارت ارتباطات روسیه، درخواستی جهت به رسمیت شناختن یک روز تحت عنوان روز برنامه‌نویس را اعلام کرد.

در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۹ رئیس جمهور پیشین روسیه دمیتری مدودف این روز را به عنوان روز برنامه‌نویس نام‌گذاری کرد.

روز ۲۵۶ام هر سال (معادل عدد ۱۰۰ در مبنای شانزده) مطابق با ۱۳ سپتامبر (۱۲ سپتامبر در سال‌های کبیسه) به عنوان روز برنامه‌نویسان نام گرفته‌است.

 

روسیه اولین کشوری بود که این روز را به عنوان روز برنامه‌نویس به رسمیت شناخت و پس از آن کشورهای آلمان، کانادا، چین، کرواسی، فرانسه، گوآتمالا، هند، بلژیک، استرالیا، نیوزیلند، لهستان، اسلوونی، بریتانیا، ایران و ایالات متحده آمریکا نیز این روز را به عنوان روز برنامه‌نویس به رسمیت شناختند.

 

از جمله دلایل انتخاب عدد ۲۵۶ به عنوان روز برنامه نویس می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

عدد ۲۵۶ بزرگترین توان عدد ۲ کوچکتر از ۳۶۵ که تعداد روزهای یک سال است، می‌باشد.

در سیستم دودویی رایانهی تعداد اعدادی که می‌توان در یک بایت جا داد ۲۵۶ تا می‌باشد.

عدد ۲۵۶ به صورت کلی برای برنامه‌نویس‌ها عددی آشناست.