در 19بهمن سال 57، به دنبال شایعات کودتای ارتش، نظامیان فداکار و متعهد نیروی هوایی به ملت پیوسته و با حضور در محضر رهبر انقلاب، سندی از حماسه و ایمان را به ثبت رساندند. این روز، نقطه عطفی در تاریخ انقلاب و ارتش بود و طلیعه خجسته پیوند ارتش با ملت مسلمان و انقلابی به وضوح آشکار گشت.

یکی از گام های بلندی که در جریان انقلاب موجب ریشه کن ساختن حکومت پهلوی شد، حرکت متهورانه ی نظامیان نیروی هوایی در 19 بهمن 1357 بود.

یک هفته از ورود امام قدس سره به ایران گذشته بود و هنوز رژیم شاهنشاهی پا بر جا و بختیار مدعی مقاومت در مقابل انقلاب بود، ملت در انتظار وعده ی امام بود که در بهشت زهرا فرمودند: من توی دهن این دولت می زنم...

شایعه ی کودتای ارتش، روز به روز فراگیرتر می شد و همه نگران اوضاع و احوال بودند. اگر چه اعتصابات پراکنده در برخی از واحدهای ارتش گسترش و موضوع به روزنامه ها نیز کشیده شده بود، اما هنوز مردم، ارتش را در مقابل خود می دیدند و نگران آینده ای مبهم و در هراس از روزی که درگیری نهایی ارتش و مردم بخواهد سرنوشت نهایی انقلاب را رقم بزند، بوده و عده ای هم آماده ی نبرد مسلحانه برای حصول پیروزی نهایی می شدند. بهترین و عظیم ترین کاری که می توانست روحیه ی انقلاب را تقویت کند، مقاومت دولت بختیار را در هم شکند، و مأموریت هایزر را در طراحی کودتای نظامی با شکست مواجه سازد و در نهایت روحیه ی معدود نظامیانی را که هنوز انقلاب را باور نکرده بودند درهم شکند، اعلام همبستگی ارتش با ملت بود. مقامات عالی رتبه نظامی به هیچ وجه زیر بار پذیرش انقلاب و اعلام همبستگی با مردم نرفته و هم چنان از دولت بختیار حمایت می کردند.

در این شرایط نظامیان فداکار و متعهد نیروی هوایی به این نتیجه رسیدند که باید دست به کار بزرگی زده و وظیفه ی ملی و مذهبی خود را انجام دهند. لذا با یک حرکت متهورانه به سیل خروشان ملت پیوستند و با حضور در اقامتگاه رهبر بزرگ انقلاب اسلامی در مدرسه ی علوی سندی از افتخار، حماسه، رشادت و ایمان را در برگ های زرین تاریخ انقلاب اسلامی به ثبت رسانیدند.

شوق پرواز

بیعت همافران با امام خمینی(ره)

فروپاشی رژیم پهلوی

حماسه نوزدهم بهمن ماه 1357 درکلام امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری

کاری که شما عزیزان در این روزها در روز 19 بهمن انجام دادید از حیث معنویت بزرگترین کارها و با ارزش های دنیایی هم بزرگترین ارزش ها بود. آن روزی که باز پیروزی به آن جا نرسیده بود که مورد اطمینان باشد و شما در معرض خطر بزرگ بودید، از جان گذشته و به اسلام پیوستید و از سپاه اسلام شدید. خداوند این افتخار را برای شما حفظ کند و شما را در دو جهان سعادتمند فرماید و آنچه که باید به شما عرض کنم این است که تا شما تعهد خودتان را به اسلام حفظ کردید و روابط خودتان یرا با همه ی قشرهای ملت برادرانه کردید، این انقلاب محفوظ خواهد ماند.

کلام امام خمینی(ره)

خاطره مقام معظم رهبری از بیعت همافران با امام راحل در 19 بهمن 57

بیانات فرمانده کل قوا حضرت آیت الله خامنه ای در مراسم نهمین دوره فارغ ‏التحصیلی دانشجویان دانشگاه هوایی شهید ستاری

بیانات مقام معظم رهبری حضرت آیة الله خامنه ای در دیدار فرماندهان و ‏کارکنان نیروی هوایی

بیانات مقام معظم رهبری در دیدار فرماندهان و جمعی از پرسنل نیروی ‏هوایی

خاطرات و شرح حالی از خلبانان و فرماندهان نیروی هوایی ارتش

ساعت دو نیمه شب به منظور بازدید از وضعیت انضباطی سربازان به یکی از آسایشگاه ها رفتم. یک جفت پوتین واکس نزده و خاکی در جلوی تختی قرار داشت. جلو رفتم و در حالی که پتو را محکم از روی سربازی که بر تخت خوابیده بود کنار زدم و با صدای بلند خیلی محکم گفتم: چرا پوتین هایت را واکس نزده ای؟ با شدت صدای من، سرباز از خواب پرید و روی تخت نشست. در حالی که سرش را پایین انداخته بود گفت: برادر ببخشید. دیر وقت بود که از منطقه جنوب به پایگاه رسیدم. چون خانواده ام به شهرستان رفته اند، نخواستم مزاحم کسی شوم. وقتی هم که به آسایشگاه آمدم همه خوابیده بودند و نتوانستم واکس پیدا کنم. صدا خیلی آشنا بود. وقتی سرش را بلند کرد، دریافتم که او سرهنگ بابایی فرمانده پایگاه است. من به شدت شرمنده شدم و به خاطر جسارتم از ایشان عذرخواهی کردم؛ ولی ایشان با گشاده رویی گفتند: برادرجان! شما به وظیفه خود عمل کرده اید. من بیش از هرکسی خود را موظف به رعایت مقررات و امور انضباطی می دانم.

خلبان شهید عباس بابایی

شهید جواد فکوری

شهید عباس دوران

شهید شیرودی

امیر شهید سرلشکر خلبان، مصطفی اردستانی

امیر شهید منصور ستّاری

گزارش سرلشگر ستاری از عملکرد نیرو هوایی در دفاع مقدس

به حضرت عباس، نوکرتم!

قطعه ای ادبی تقدیم به دلاوران نیروی هوایی

سلام، ای رها دلان آسمانی!

سلام به شما که در اوج زیسته اید و بر لطافت نامتناهی نگریسته اید.

روزتان فرخنده باد و نامتان پاینده! تا آسمان هست و پرواز، شکوه شما برقرار باد و تا شهامت هست و افتخار، بلندی از آن شما باد!

آن هنگام که غرّش رعد آسای پرندگانِ آهنین بالتان، در صبح گاه چشم ها طنین می اندازد، آن زمان که در افق دید شما تنها شهامت است و شهادت، آن زمان که در یک پلک بر هم زدن در پشت کوه های سر به فلک کشیده، از چشم منتظرمان، پنهان می شوید؛ لطف خدا با شما باد، که تا بوده، آسمان از آنِ پرندگان آزاد دل بوده.

سلام، ای رها دلان آسمانی!

نگهبان آسمان

بزرگ و سرفراز