کارآفرین فردی است که کنترل درونی دارد. او برای آنکه بتواند درست آنچه را که می اندیشد عینیت بخشد و عزم خود را عملی کند باید رئیس و کارفرمای خود باشد. یعنی کارآفرین نیاز به استقلال دارد. ذهن پویای او مرز های از پیش تایین شده و قالب های رایج را در هم می شکند و با وجودی که همان چیزی را می بیند که دیگران می بینند، اما چیزی را می اندیشد که دیگران نمی اندیشند.یعنی کارآفرین خلاق است.
وقتی که خلاقیت او از ذهن به عمل منتقل می شود نوآوری صورت می گیرد. نوآوری یعنی پیمودن راه نارفته. کسی که اولین بار راهی را می پیماید، اوین کسی است که می تواند خبر مخاطرات راه را برای دیگران بیاورد. یعنی کار آفرین خطر پذیر است.
او به جای آنکه منتظر ضمانت یک پایان موفق بماند، به فکر و تلاش خود تکیه میزند، به مشکلات حمله می کند و پیش میرود. یعنی کارآفرین منفعل نیست و برای استقبال از آینده روحیه ای تهاجمی دارد.
لحظه آغاز تصمیم، تنها زمانی نیست که او با ریسک مخاطره مواجه می شود؛ ابهام یک پایان نامعلوم، بر هر قدم این راه سایه می اندازد. یعنی کارآفرین قدرت تحمل ابهام دارد.
به استقبال فردا رفتن، آخر ماجرا نیست. کسی که آگاهانه و پیشاپیش خود را در میدان مواجهه با مسائل می اندازد، باید توان سخت کار کردن در شرایط پر تنش را هم داشته باشد. یعنی کارآفرین با وجود فشار زیاد، کارآیی خود را حفظ می کند. هم چنین کارآفرین خستگی ناپذیر، عمل گرا و فرصت گرا می باشد.