در اواخر قرن هجدهم، بیماری همه‌گیر تب‌عفونی زایمان باعث مرگ ۶۰ تا ۷۰ درصد زنانی شد که برای زایمان بستری شده بودند. علائم آن تب و درد شکمی بود که چند روز ‍‍پس از زایمان آشکار می شد و اغلب اوقات بعد از مدت کوتاهی از وجود این نشانه‌ها بیمار از دنیا می‌رفت. در آن دوره پزشکان روشن‌فکر با پژوهش‌ها و تجربیات خود به توصیف همه‌گیری تب‌عفونی زایمان پرداختند و ایده‌هایی برای جلوگیری از گسترش آن ارائه کردند، اما این پزشکان با نیت خیر خود و مدل‌های پیچیده‌ای که طراحی کردند یکی از عوامل مهم گسترش بیماری یعنی خود پزشکان را در نظر نگرفته‌اند. با تلاشی جدی برای پیدا کردن راه حلی برای این مصیبت جراهان بیماران را کالبد شکافی کردند، اما با این حال ایده وجود میکروب به خوبی درک نشده بود و جراهان اغلب دستان خود را درست نمی‌شستند و تجهیزات را ضدعفونی نمی‌کردند.