بعد از حادثه دلخراشی که برای پدر خانواده رخ داد، خانواده هاوارد روزگار خوبی را سپری نمی کردند. پدر خانواده بعد از مدتها انجام کار سخت رانندگی کامیون دچار شکستگی پا شده بود و دیگر از کار افتاده بود. شاید هیچ کدام از همسایه های خانواده شولتز باور نمی کردند روزی هاوارد به یکی از میلیاردرهای آمریکا بدل شود اما او توانست بعد از سالها تلاش، فرانشایز ارزشمند “استارباکس” را بنیان بگذارد. با ما همراه باشید تا از راز موفقیت “هاوارد شولتز” باخبر شویم:

دوران کودکی

هاوارد شولتز در یک خانواده متوسط یهودی در نیویورک به دنیا آمد. پدر او مدتها برای یافتن کاری خوب تلاش کرد و کارهای متفاوتی از رانندگی تاکسی کامیون تا کارگری در کارخانه را امتحان کرد ولی سرانجام وقتی هاوارد تنها هفت سال داشت، پایش براثر یک حادثه به سختی شکست. پدر که بیمه تامین سلامت نیز نداشت از کار افتاده شد و بعد از این اتفاق دوران تلخ خانواده شولتز شروع شد. هاوارد امروزه درمورد پدرش می گوید: “من شاهد بودم که پدرم احساس اعتماد به نفس و شرافت خود را از دست داده بود؛ عمدتا به این دلیل که با او مثل یک کارگر عادی برخورد می شد”. هاوارد که نارضایتی شغلی و شرایط نامساعد پدرش را با پوست و استخوان درک کرده بود، تصمیم گرفت هرگز مسیر پدرش را دنبال نکند.

هاوارد در سن ۱۲ سالگی دست به فروش روزنامه زد. سپس در یک کافه محلی کار کرد و بعد در کار ظاقت فرسای صاف کردن چرم مشغول شد. انجام کارهای طاقت فرسا تنها به او انگیزه بیشتری برای دنبال کردن موفقیت می داد. هاوارد که در ورزش نیز موفق بود توانست بورس تحصیلی ورزش دانشگاه دانشگاه میشیگان را به دست آورد و به عنوان اولین عضو خانواده از دانشگاه فارغ التحصیل شود.

کارهای اولیه

او پس از فراغت از تحصیل به عنوان مدیر فروش در شرکت زیراکس سه سال مشغول کار شد، بعد از مدتی به شرکت “هامرپلاست” ، تولید کننده لوازم خانگی، پیوست. او در این شرکت به سمت مدیریت واحد فروش نیز رسید و ظاهرا موفقیت خوبی داشت اما خودش ابراز می کند که: من چندان احساس راحتی نمی کردم شاید به این دلیل که خیلی دوست داشتم بدانم در آینده چه چیزی در انتظار من است. وی که برای فروش دستگاه ساخت قهوه به یک کافه کوچک در سیاتل رفته بود، از تجربه ای که در این کافه به دست آورده بود شگفت زده شد. طعم قهوه و تجربه ای که هاوارد در کافه “استارباکس” تجربه کرده بود او را مجاب کرد حتما با مدیران کافه دیدار کند. هاوارد این گونه به یاد می آورد که: “پس از ترک کافه با خود گفتم: وای خدای من، عجب تجارتی، عجب شهر خوبی، حتما باید جزیی از این کار باشم” او در نگاه اول عاشق استارباکس شده بود.

ورود به استارباکس

استارباکس شامل چهار کافه در شهر سیاتل بود که به خاطر کیفیت و طعم خاص قهوه و اشتیاق مدیران آن به عرضه قهوه عالی به مشتریان، محبوبیت خوبی در شهر داشت. هاوارد که با استارباکس آشنا شده بود شدیدا مصمم بود به این شرکت بپیوندد. او با مدیران استارباکس صحبت کرد تا آنها را متقاعد کند که این شرکت پتانسیل موفقیت و رشد زیادی دارد. بعد از مخالفت اولیه مدیران استارباکس با رشد سریع، سرانجام هاوارد آنها را متقاعد کرد با حفظ هویت استارباکس یک شرکت چشمگیر و موفق را ایجاد کند. او روز بعد پیشنهاد کار به عنوان مدیر بازاریابی استارباکس را پذیرفت، با اینکه حقوق این کار نصف حقوق قبلی او بود و او باید از شهر محل زندگی خود نیز کوچ می کرد، اما او این شرایط را پذیرفت و در سال ۱۹۸۲ به سیاتل نقل مکان کرد. آنچه هاوارد را به کار در استارباکس تشویق می کرد اشتیاق او به یک ساختن کسب و کاری بود که واقعا به آن اشتیاق و علاقه داشت.

آغاز کسب و کار جدید

مهمترین اتفاق در مسیر سرنوشت شولتز وقتی رخ داد که او برای یک ماموریت کاری در سال ۸۳ به میلان ایتالیا سفر کرد. او با دیدن قهوه فروشی های میلانی نسبت به عملکرد شرکت خود دچار تردید شد. کافه های ایتالیایی نه تنها محلی برای صرف قهوه بلکه محل گردهم آمدن اجتماعی بودند، فروشندگان مشتریان را می شناختند و آنچه در کافه ارائه می شد تنها قهوه نبود بلکه یک تجربه خاص و فراموش نشدنی بود. رهاورد شولتز از سفر میلان، دستور ساخت اسپرسو و لته بود که فروش استارباکس را ویژه افزایش داد، اما درخواست شولتز از مدیران شرکت مبنی بر اینکه بر ساخت شبکه ای از قهوه خانه ها با سبک ایتالیایی تمرکز کنند، با بی توجهی رو به رو شد. مدیران استارباکس از تغییر و انجام یک کار جدید واهمه داشتند. شولتز که به ایده خود اطمینان داشت در سال ۸۵ از استارباکس استعفا داد.

    شولتز تاکید می کند: فقط کسانی که از جاده های دست نخورده عبور می کنند و صنایع و محصولات جدید عرضه می کنند؛ می توانند یک شرکت ماندگار و قوی ایجاد کنند و به نتایج بزرگ دست یابند.

شولتز که برای ساخت کافه خود به ۱٫۷ میلیون دلار نیاز داشت بخشی از پول را از مدیران استارباکس قرض کرد و باقی را نیز از بانک وام گرفت. در سال ۸۶ او کافه “Il Giornale” را در سیاتل افتتاح کرد و تجربه ای مشابه آنچه در ایتالیا دیده بود پیاده کرد. کسب و کار او به سرعت رونق گرفت و توانست در سال ۸۷ کل مجموعه استارباکس را با قیمت ۳٫۷ میلیون دلار از مدیران آن بخرد. بعد از خرید استارباکس او نام کل مجموعه را به استارباکس تغییر داد. جالب است بدانید یکی از سرمایه گذاران اولیه استارباکس بیل گیتس بود.

با تکیه بر ارج به ذائقه مشتری و شناختن مشتری در محل سرو قهوه، استارباکس توانست ظرف مدت کوتاهی مسیر موفقیت را طی کند. کافه داران در استارباکس باید علاوه بر داشتن مهارت عالی در ساخت قهوه مشتریان همیشگی را بشناسند و سلیقه آنها را در خاطر داشته باشند. طی سفر دوم خود به ایتالیا شولتز مستنداتی در مورد آموزش کافه داران تهیه کرد و با تکیه بر آموزش عالی به کارمندان توانست تجربه یکسانی از قهوه را در تمام فروشگاه های خود عرضه کند.

شولتز همواره تاکید داشت که قهوه تمام خدمت استارباکس به مشتری نیست، بلکه استارباکس محل یک تجربه خاص و حرفه ای، لذت بردن از قهوه و ارتباط با دوستان و همسایگان است. شولتز قهوه را دوست دارد اما بیشتر مشتاق ارائه یک خدمت خاص و ممتاز به مشتری است.