" رابرت جرویس نامدارترین متفکر «نو رئالیست» جهان است . شاگردان او در اغلب دپارتمان‌های علوم سیاسی در آمریکا و اروپا درس می‌دهند و مکتب نوواقع‌گرایی را گسترش داده‌اند . او همچنین بزرگترین متخصص دانش اطلاعات است و بعنوان عالی‌ترین مقام مشاور برای سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا کمک نظری می‌دهد . من در دانشگاه برکلی شاگرد یکی از شاگردانش بودم و کتابش را خوانده بودم . می‌دانستم عنوان کلاس آن روز هم «تئوری‌های رابرت جرویس» است ، اما نمی‌دانستم زنده است و خودش تئوری‌های خودش را درس می‌دهد .

از صبح احساس می‌کردم شرایط مدرسه متفاوت است . اغلب پسرها با کت و شلوار و کراوات و دخترها با لباس رسمی و کفش پاشنه بلند آمده بودند . سر کلاس که نشستم یک دفعه دیدم از در پشت صحنه پیرمردی نه چندان مسن با شلواری کتانی و تی‌شرت و یک کوله‌پشتی وارد شد . همه بلند شدند و مدت زیادی برای او کف زدند . . . "

 " پیرمرد یک چهارپایه گذاشت وسط سن لیوان قهوه‌اش را گذاشت روی چهارپایه و تا آخر کلاس سرش را پایین انداخت ، دور چهارپایه طواف کرد و درس داد . حتا یک لحظه هم برنگشت به ما نگاه کند . شیوه‌‌ تدریس او این گونه بود . انگار در یک اتاق خالی برای خودش حرف می‌زند . اما در اواخر کلاس یک باره به انتهای کلاس خیره شد و گفت اکنون می‌خواهم برای شما بگویم که چرا بوش به عراق حمله کرد ؟ جنب و جوشی در آن جا در گرفت . خبرنگاران رسانه‌ها گوشی‌هایشان را روی سرشان جابجا کردند و برای بهترین شات خود آماده شدند " .

رابرت جرویس گفته بود که از نظر او و با توجه به صحبت‌هایی که با بوش داشت به این نتیجه رسیده که علت اصلی استحاله شخصی بوش بوده است . بوش یک «مسیحی بازمتولد شده» بود و تصور می‌کرد ماموریتی الهی برای برقراری دموکراسی در جوامع ستمدیده دارد و می‌تواند با کمک برای برداشتن دیکتاتور باعث استحاله این جوامع بشود و البته مرد دانشمند تذکر داد که نیت بوش با نیت دیک چینی و دیگران فرق می‌کرده و دروغ ( یا عدم اطمینان ) در مورد سلاح کشتار جمعی بهانه‌ای قابل توجیه برای هدفی بالاتر بوده است .

آنچه آمد خاطره ای از دکتر مهدی جلالی تهرانی بود که دانش آموخته علم سیاست از کلمبیاست ، به روشنی اشاره دارد دلایلی ایدئولوژیک پشت حمله به عراق بود ، حمله به عراق از نظر بسیاری از متخصصان علم سیاست نظیر استفن والت یک اشتباه تمام عیار بود ، یک وزنه متعادل کننده ایران به نام رژیم صدام حسین را از بین برد و در عمل تنها به سود همسایه شرقی عراق تمام شد .

اکنون که یکی از تندروترین مخالفان جمهوری اسلامی ، جان بولتون ، به سمت مشاور امنیت ملی ترامپ رسیده است ، باز هم گمانه زنی ها در مورد جنگ بالا گرفته است؛ پمپئو و متیس هم از هواداران تغییر رژیم در ایران اند و خود ترامپ هم کاسبی اهل ریسک است . جان بولتون یکی از تندروترین و صریح ترین نئوکان های امریکاست که ابایی از تهدید علنی نظامی ایرانی ها هم نداشته است ، آدمی باهوش و کاربلد است که به خوبی زبان تعامل با بوروکراسی تودرتوی واشینگتن را می داند ، کسانی معتقدند او بیش از فلین و مک مستر که جانشین انها شده است ، قدرت نفوذ در دونالد شیردل را دارد . فعالیت های لابی اعراب و اسرائیل بر ضد حکومت ایران هم که نیاز به گفتن ندارد .

پیشگویی اینکه جنگی محدود یا گسترده رخ می دهد یا خیر را باید به متخصصان فال قهوه سپرد ، ولی انگار عملگرایی جای خود را به ایدئولوژی داده است ، در چنین حالتی دیگر محاسبات عقلایی رایج قدرت خود را از دست می دهد و بازیگران پیش بینی ناپذیر می شوند . اینجا باید روانشناسی سیاسی افراد را در نظر داشت . جان کندی در قضیه خلیج خوک ها می گفت اگر به جای من یکی دیگر از مشاورانم که در وطن پرستی شان تردیدی ندارم ، رئیس جمهور بود ، امریکا به کوبا حمله می کرد و بعد شوروی وارد عمل می شد و شاید شاهد جنگ جهانی سوم بودیم ! خلاصه که اوضاع ایران زیبا چه داخلی و چه خارجی خوب نیست