فهرست ده دانشگاه برتر دنیا در کارآفرینی
 تصویر برداری چند خارجی از وضعیت رانندگی در ایران

این ویدئو میلیونها بار در شبکه های اجتماعی سراسر دنیا به اشتراک گذاشته شده!

شاید خود ما هم در این فیلم باشیم. متاسفم
 
 یک دنیا زندگی ات عوض میشه

وقتی از "فکر کردن" به "تجربه کردن" تغییر مسیر بدی

آدیا شانتی
 
 
 چقدر در مدرسه زبان انگلیسی یا عربی یاد گرفتی؟

خروجی واقعی آموزش و پرورش کشور در همه ابعاد به مانند آموزش زبانهای خارجی (عربی و انگلیسی) است!

این ضعف به جهت آشکار بودن عدم توانایی فهمیدن وحرف زدن به آن زبانها برای همگان روشن است و به ناچار به آن معترفیم، ولی در بقیه موارد مخفی است.

در واقع، فارسی، فیزیک، شیمی، ریاضی و... را هم به همان میزان زبانهای خارجه به ما یاد داده و می دهند.

موقع کاربرد و درعالم تخصصی، این ضعف آشکار میشود که درک آن کار هرکسی نیست.

مرتضی یوسفی طهارم
 
 
 ما حالمان بد است ؛ بدجور در پوستين روح خودمان افتاده ايم!؟

همين اينستاي فارسي را ببينيد كسي خودش را كارگر ساده مي نامد و مازراتي سوار مي شود و جلوي دوربين، بي هيچ هنر و روحي مي رقصد؛ ديوانه اش مي شويم؛ دختركي با روسري خودش مي خواهد خودش را خفه كند (كاري بغايت نا ممكن و ابلهانه)

آنقدر توجه نشانش ميدهيم كه به برنامه هاي تلويزيوني دعوت مي شود كه توضيح دهد چرا فلاني تركش كرده؛ ميليونها چشم نشسته پي گيري مي كند كه آخرش فلان پسرك باعث اين اداي روسري كشيست يا دخترك دروغ گفته گ؛ هنرمندي زن مي گيرد؛ چند ميليون كامنت مي گذارند كه اين چه زنيست گرفتي؟ دماغش زشت است! آن ديگري چادر در مي آورد لباس شنا مي پوشد، چند ميليون نفر دنبالش مي كنند كه هر روز چه لباسي پوشيده؛ ميليونها آدم درونشان پر غم است؛ عكس پارتي شب جمعه شمال شهري ها در ويلاي چالوس، جلوي مازراتي را لايك مي كنند، غافل از اينكه در خانه خودشان تا پايان عمر پرايد هم به زور پارك مي شود؛

ما حالمان خوب نيست؛ نه از مازراتي كارگر ساده، نه شكست عشقي خيالي دخترك أهل خودكشي، نه ابله بازي فلان پسرك بي هنر و بي سواد؛ نه از ميليون ها لايك و كامنتي كه نثار پارتي بازهاي نياوران و ولنجك و پاسداران مي كنيم؛ حالمان خوب نمي شود؛

اصلا ميان حال ما و حال آنها فاصله فراوانيست؛ اينهمه مخدر به بدن روح زدن؛ فقط يك روح افسرده از ما مي سازد؛ يك روح تنها و نااميد؛

در اين دنياي رنج، حال كسي با ماده مخدر روح تا حالا خوب نشده؛ حالا شما اين ديوارموزه شهر كوچك ايتاليا را بگذار جلو روحت ؛ جوان هاي اين شهر كوچك، عصر ها جلوي اين موزه كتاب ، گعده مي كنند ؛ به سخن هايشان گوش كني ؛ مي بيني ، آنها هم درد دارند، رنج درون روح آنها هم هست؛ اما دنبال مخدر روح نمي روند ؛ آرزوهايشان رنگ اينهمه تخدير و زرق و برق پوچ را ندارد؛ آرزوهايشان مال كار است، ساختن است، تلاش است و توليد است؛

آرامششان هم مال، خواندن است، كتاب است، دنبال علم و آگاهي دويدن است؛ مِن كه شصت و چهار شهر مهم اين دنياي رنج راديده ام؛ تا حالا نشده مثل اين ديارمان مردماني ببينم كه اينهمه خودشان را مخدر روح بزنند؛