قوانین برای این است که به عهدمان وفا کنیم، نه راهکاری برای زندگی سالم.
اگر استانداردهای زندگی خود را بر پایه کارهایی که باید انجام بدهید برقرار کنید، همه اعضای خانواده آن را قبول می‌کنند.
در حالی که منع کردن و تکیه بر روی کارهایی که نباید انجام بدهید در کودکان مقاومت ایجاد می‌کند.

چند پرسشی که باید به آن‌ها توجه کنیم تا بتوانیم استاندارد دلخواه خود را در خانواده ایجاد کنیم:


 چه فعالیت‌هایی را قبل از روشن کردن تلویزیون و دیدن سریال باید انجام بدهید؟ تکالیف؟
بازی کردن در پارک برای یک ساعت؟
انجام یک سرگرمی مورد علاقه؟ کارهای روزمره؟

 چه زمانی اعضای خانواده موبایل و تبلت خود را کنار می‌گذارند؟
8 شب؟ موقع رانندگی؟
وقتی کسی دارد با آن‌ها صحبت می‌کند؟

 شب‌ها موبایل‌ها و تبلت‌ها کجا نگهداری می‌شوند؟ کابینت آشپزخانه؟ یا اتاق خواب؟

 چه معیارهایی وجود دارد که شما درخواست دوستی کسی را در شبکه‌های اجتماعی بپذیرید؟
آیا او را در زندگی واقعی ملاقات کرده‌اید؟
آیا والدین از این موضوع  رضایت دارند؟

 اعضای خانواده چگونه می‌توانند رمزهای عبور خود را به روز نگه دارند تا حریم خصوصی خود را حفظ کنند؟
تغییر رمز عبور هر سال یک بار ؟
یا هر سه ماه یک بار؟

 آیا پُست‌های مثبتی در رسانه‌های اجتماعی می‌گذارید؟


نه تنها استانداردهای مشترک پاسخگوی همه اعضای خانواده است، بلکه آن‌ها را به طور منظم در مورد چالش‌های زندگی پیش رو تشویق می‌کند.

در ایجاد و اجرای استانداردها، به این نکته دقت کنید که اولاً استانداردها باید سازگار با سن فرزندان تعیین و با تغییر سن آن‌ها به روز شوند و مطابق با تغییرات سریع تکنولوژی باشند.
ثانیاً با رعایت استانداردهایی که تدوین کردید الگوی مناسبی برای فرزندانتان باشید.