ترانه ساسان حیدری یافته که با نام ساسی مانکن شهره است ورد زبان بچه‌ها در مدرسه شده است.

عصرایران؛ احسان محمدی- چندی قبل دوست معلمی که در دبستان مشغول کار است گفت در سه روز پشت سر هم چند دانش‌آموز به دفترش آمده و پرسیده‌اند: سکسی یعنی چه؟!

کاشف به عمل آمده که بچه‌ها ترانه جدید ساسی مانکن را شنیده‌اند که در متن آن از این واژه استفاده می‌شود. گله‌مند و شاکی بود که چه باید بکند و چرا دانستن معنای چنین واژه‌ای برای دانش‌آموز مقطع ابتدایی مهم باشد؟

در چند روز گذشته انتشار دو ویدئو در شبکه‌های مجازی هم که دختران خردسال دو مدرسه را نشان می‌داد که در روز معلم برای معلم‌هایشان جشن می‌گرفتند و این ترانه را دسته‌جمعی و دقیق و منظم می‎‌خواندند موجب ایجاد جدل‌های تازه ای شد.

برخی به وزیر آموزش و پرورش حمله کردند و گفتند نتیجه تسامح و تساهل دولت روحانی است، عده‌ای این اقدام را عملی کردن زیرپوستی سند 2030 دانستند که مدعی هستند در پی تخریب فرهنگی جامعه است، کسانی نوشتند قطعاً این ترانه را مربیان پرورشی یاد نداده‌اند و بچه‌ها خودشان یاد گرفته‌اند و خانواده‌ها مقصرند، گروهی فقدان شادی در جامعه را دلیل دانستند و اینکه اگر از یک ترانه با واژه های نامناسب استقبال می‌شود، ریتم خوشایند آن برای بچه‌هاست و ...

هنوز هم ماجرا ادامه دارد. نخستین بار نیست این اتفاق می‌افتد و آخرین بار هم نخواهد بود. نگارنده چند بار در فضای مجازی مورد حمله منسجم و پر از هتاکی جمعی از هواداران تتلو که خود را لشکر تتلیتی لقب می‌دهند قرار گرفته که  می‌گویند کسی حق ندارد او را نقد کند. آنها با صفحات اینستاگرامی هرکسی که این خواننده را نمی‌پسندند و نقد می‌کند یورش می‌آورند و تهدید به هک می‌کنند.

پیش از این هم البته ترانه هایی مثل سوسن خانم و شما هم خونه‌تون مورچه داره همه‌گیر شده بود و شاید بتوان با همین نگاه گفت این نیز بگذرد و ارزش پرداختن ندارد.  

روزنامه اعتماد ملی در خرداد ۱۳۸۸ به قلم مسعود سالاری نوشتاری درباره ترانه‌های ساسی مانکن زیر نام «چه کسی از ساسی مانکن می‌ترسد» چاپ کرد که پس از سهل ممتنع شمردنشان آن‌ها را مثال‌زدنی خواند: قافیه‌پردازی‌های به شدت امروزی با درون‌مایه و واژگانی بسیار روزآمد که گاه به جز نسل جوان به سختی آن را می‌فهمد.

این نوشتار از «بازی جابجایی قافیه‌ها»، «قافیه‌های امروزی»، «قافیه‌های آمیختنی»، «مفاهیم امروزی»، «درون‌مایه‌های دست‌نخورده ولی آشنا» در ترانه‌های ساسی مانکن نمونه‌هایی آورده و می‌نویسد: «وقتی می‌خواهید سطری چون آن‌ها بنویسید درمی‌یابید تا چه پایه خطیرند: نه تقطیع هندسی شعرهای کلاسیک را دارند، نه وزن و بحور عروضی و کوتاه و بلندی مصاریع‌شان قدمایی است و نه قافیه و ردیف را به شیوه سنتی به کار می‌برند، در عین حال روی آهنگ‌های کلاسیک و ضربی به شدت جفت و جور می‌شوند و انتظار سنتی شنونده برای شنیدن قافیه مطلوب را برآورده می‌کنند و در نهایت به دل می‌نشینند.»

ده سال از آن نوشتار می‌گذرد و حالا این خواننده که جنوبی است و در آمریکا زندگی می کند هواداران بیشتری هم پیدا کرده است که در جشن‌ها و مهمانی‌ها ترانه‌های او را می‌شنوند. اما تکرار ترانه‌هایش در مدارس «تهدید فرهنگی» است؟ آیا فرهنگ ما آنقدر شکننده شده که حتی ساسی مانکن با یک ترانه هم می‌تواند بنیان‌های آن را بلرزاند؟

ساسی مانکن در زمان حضور در ایران به دلیل آنچه از سوی سردار رادان «ترویجگری ناهنجاری اجتماعی» عنوان کرد سابقه بازداشت را در کارنامه کاری خود دارد و پیش از آنکه تتلو با سیاسیون دیدار کند، او این کار را کرد و احمد زیدآبادی وقتی با موج حمله ها به حجت‌السلام و المسلمین کروبی مواجه شد نوشت:« مگر ساسی مانکن انسان نیست؟ مگر او ایرانی نیست؟ مگر او نباید رای دهد؟ مگر او حق دیدار با یک کاندیدای ریاست جمهوری را ندارد؟ مگر ساسی مانکن شهروند این کشور نیست؟ آیا یک کاندیدای ریاست جمهوری برای دیدار با شهروندان باید آنها را گزینش کند؟گر کسی از من بپرسد چرا در انتخابات ریاست جمهوری آقای کروبی را بر آقای موسوی ترجیح می‌دهم صریح و صادقانه پاسخ خواهم داد: به علت دیدارش با ساسی مانکن».(اینجا)

ترانه ساسان حیدری یافته که با نام ساسی مانکن شهره است ورد زبان بچه‌ها در مدرسه شده است. اینکه چه اتفاقی افتاده که دهها و صدها کار فرهنگی-هنری با صرف بودجه و برنامه را بچه‌ها گوش نمی‌دهند و نمی‌پسندند اما ترانه‌ای با چنین واژه‌هایی را مو به مو حفظ می‌کنند ماجرایی است که بیش از سرزنش ساسی مانکن باید در رفتار و گفتار خودمان نگاه کنیم. بخشی از این ماجرا احتمالاً به ذات بیشتر آدمیان ربط دارد که سهل‌پسندیم و غریزه‌هایمان مرز و قاعده نمی‌شناسد و گاهی هم از بس فشار داده‌ایم که نسل جدید به بهشت بروند که از آن طرفش زده‌اند بیرون!

چرا دانش‌آموزان‌مان ساسی مانکن را به حامد زمانی ترجیح می‌دهند؟

فرهاد عشوندی

چرا دانش‌آموزان‌مان ساسی مانکن را به حامد زمانی ترجیح می‌دهند؟

این روزها شبکه‌های اجتماعی پر شدند از ویدئوهای روز معلم که در آنها دختر و پسرهای خردسال مدرسه‌ای با هیجان و قشنگی خاصی دارند ترانه‌های خواننده زیرزمینی که چند سالی است از ایران رفته را بازخوانی می کنند.

همان که در بخش‌هایی از آن خوانده می‌شود:«آقامون جنتلمنه ، جنتلمنه ، جنتلمنه...»

گروهی نگرانند که شعر محتوایی سخیف دارد. گروهی گیر دادند که وزیر آموزش و پرورش را اگر دارش نمی زنیم، اقلا دیگر باید استیضاحش که بکنیم و احتمالا آن معلم‌ها و دانش آموزان هم باید حسابی فلک شون.

شعر سخیف است، خواننده مجوز ندارد و این فضا مناسب کودکان نیست، همه این‌ها را به عنوان گذاره‌های منطقی با توجه به فضا و قوانین رسمی کشور می پذیریم و حرفی نمی‌توان در ردشان زد اما چرا بچه‌ها اینگونه با هیجان و تا ته شعر را حفظند و با همان ریتم می‌خوانند؟

این را همه دوستان عزیزی که دغدغه دارند و اصلا مایی که نگرانیم ، از خود پرسیدیم؟

شمایی که حامدزمانی گزینه ایده آل‌تان است و متر موسیقی ارزشمندتان.شمایی که سالانه چند صد میلیاردی بودجه می‌گیرید تا موسیقی فرهنگی بسازید و دغدغه‌تان اعتلا و گسترش موسیقی وزین است و مثلا در هر استیج به حامد زمانی ، نجومی می پردازید، برای موزیک ویدئوی خلیج فارس چنان هزینه می کنید که تا گاردین به رقم نجومی هزینه کردتان می پردازند، شمایی که محسن چاوشی را می‌خواهید تا برای‌تان تیزرهای برنامه‌های‌تان را بسازد و تتلو را به وقت انتخابات می پسندند، هیچ وقت در زمان تماشای این ویدئوها و دلسردی از اینکه چه بر سر فرهنگ‌مان، آموزش‌مان و کودکان و نهاد خانواده و نهاد آموزش‌مان آمده که خروجی اش شده این، از خود پرسیدند چه محصول فرهنگی مناسبی برای کودکان‌مان ساخته اند که قابل رقابت با نمونه سخیف ساسی باشد؟

آنچه شما برای این روزهای جامعه به کلی فراموش کرده اید و به طور اخص برای رنج سنی زیر ۱۵ سال به آن اصلا توجهی ندارید، نیاز به شادی است. به امید. به بازی و هیجان. به ریتمی که شادشان کند. پیامی که مناسب با روحیات و اقتضای سن‌شان باشد.

برای ورزشگاه و آهنگ تیم‌ملی‌تان می‌روید سراغ سالار عقیلی و حماسه سرایی و بعد مردم در آن فضا ناچارند «ما فرزندان ایرانیم» بخوانند و برای کودکان‌تان هم که هیچ گزینه‌ای ندارید و می‌گویید مثلا چرا بچه‌ها با حامد  زمانی ، علی افتخاری و محمد اصفهانی‌تان شور نمی‌گیرند و می‌روند سراغ ساسی مانکن.

شما که حتی در مترتان ، شادی این کودکان با «جان پدر برقصا»ی چاوشی آن سوی خط قرمز قرار می‌گیرد و احتمالا باید فقط عاشقانه‌های پر از اشک و سوز و آه مرحوم پاشایی را بخوانند، چه محصولی برای ایجاد شادی این گروه سنی داشته اید که امروز هم آنها و هم سیستم آموزشی را شماتت می‌کنید؟