مجله اینترنتی دیپروتد

گاهی از طرف برخی چنین اظهار می شود که مردم ایران همواره کالای خارجی را صرفا " به جهت خارجی بودن به کالای داخلی ترجیح میدهند بنظرم این گزاره نادرست است .

مردم همواره کالایی را که دارای کیفیت و قیمت مناسب تری بوده و مطلوبیت بیشتری را تامین مینماید را ترجیح میدهند حتی در بسیاری از موارد مصرف محصول داخلی نشانه تشخص است .

 به عنوان مثال ، هیچ مصرف کننده داخلی از اینکه برنج خارجی مصرف می کند خوشحال نیست و به آن افتخار ن می کند و رستورانها با افتخار ازمصرف برنج ایرانی سخن میگویند

 این مورد در مورد گوشت برزیلی و بسیاری از محصولات غذایی مصداق داردو یا در در حوزه بهداشت و درمان نیز مصرف کننده داخلی حتی آن کسی که امکانات مالی دارد برای درمان به خارج مراجعه ن می کند ، مگر در شرایط خاص و به اجبار و با اعتماد زیاد از خدمات این بخش بجز صنایع دارویی استفاد می کند

ولی همین فرد جهت تفریح ، مقصد خارجی را ترجیح میدهد

 این ترجیح در مورد محصولات صنعتی ، خدمات سیاحتی و تفریحی ، پوشاک و . . . جز موارد استثانی مصداق دارد .

 بی شک مشکل از مصرف کننده نیست مشکل از فرایندهایی است که منجر به تولید محصولاتی شده است که امکان رقابت با ‌کالایی خارجی را ندارد و به باور من یکی دلایل آن ، ضعف نظام استاندارد در کشور و پایین بودن سطح آن است .

 یعنی تولید کننده ای که امکان تولید محصول استاندارد و با کیفیت در کلاس جهانی ندارد نباید حق تولید محصول و انتظار حمایت داشته باشد

 بخشی از سرمایه ملی کشور صرف صنایعی شده است که اساسا امکان تولید محصول استاندارد و با کیفیت ندارند