دکتر محمدتقی غیاثی کار ترجمه را با چند اثر نقد ادبی از جمله تفسیری بر سرخ و سیاه ستندال، تفسیری بر بیگانه کامو و تفسیری بر غثیان سارتر آغاز کردند. بنابر ادعای ایشان این ترجمه‌ها منابع مفیدی در اختیار اهل‌ادب و منتقدانِ زمان خود قرار ‌دادند تا با نقد نو و چگونگی تفسیر و تحلیل یک اثر ادبی آنطور که باید و شاید آشنا شوند. برای بررسی صحت این ادعا و تأثیر سه اثر نامبرده بر روند شکل‌گیری نقد مدرن داستان در کشور، ابتدا نگاهی به تاریخچۀ نقد ادبی ایران می‌اندازیم تا بتوانیم وضعیت نقد آن زمان و دستاوردها و کمبودهایش را بهتر بشناسیم. سپس به معرفی خود آثار پرداخته و چارچوبه، اهداف و مخاطبان آنها را بررسی خواهیم کرد تا ببینیم انتخاب دکتر غیاثی تا چه حد نوآورانه و پاسخگوی مقتضیات زمانۀ او بوده است. در آخر نیز رویکرد انتخابی- تألیفی مترجم در ترجمۀ تفسیری بر بیگانه کامو مورد مطالعه قرار خواهد گرفت.